კორმაკ მაკარტი.
“მოხუცების ადგილი აქ არ არის”
ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა
სულ იმას ვამტკიცებ, რაც არ უნდა კარგი ფილმი იყოს, წიგნთან ვერ მოვა–მეთქი; არ მიყვარს, რეჟისორი რომ წყვეტს ჩემ ნაცვლად, როგორი უნდა იყოს ესა თუ ის პერსონაჟი.
ერთი ეგაა, ზოგჯერ ისეთ კინოს გადაეყრები, გინდა, არ გინდა, იფიქრებ, წიგნი ამაზე უკეთესი ვერ იქნებაო; ჰოდა, მეც ასე ვთქვი, ძმები კოენების შედევრი რომ ვნახე – “მოხუცების ადგილი აქ არ არის“.
თუმცა, მოლი რის მოლი იქნებოდა, ფილმის პირველწყარო სულაკაურის ბიბლიოთეკაში ენახა და ან ხელიდან გაეშვა, ან ბლოგზე ჩაეტარებინა უბრად ეს ამბავი; არამცდაარამც! გამოვიდა თუ არა, შინ მივაცუნცულე, თუმცა ცნობისმოყვარე ცხვირის ჩასაყოფად მხოლოდ ამ უქმეებზე მოვიცალე. უნდა გითხრათ, რომ თუ რამე ვინანე – ამდენ ხანს რატომ არ მქონდა წაკითხული; წაკითხულს ვინ ჩივის, ავტორის შესახებაც არაფერი ვიცოდი; არადა არ ყოფილა ბატონი კორმაკ მაკარტი ხელწამოსაკრავი კაცი – პულიცერის პრემიაო, ჯეიმს ტეიტის ხსოვნის პრემიაო, მაკარტურის სტიპენდიაო, პროზა, დრამატურგია და მთელი ამბებიო.
დანარჩენი შემოქმედებისა რა მოგახსენოთ – ჯერ არაფერი ვიცი, მაგრამ “მოხუცების ადგილი აქ არ არის“ რომ მომეწონა, ეს უნდა ვთქვა.
