Photo I see studio/ ako kharistvalashvi
არა, რა, მიყვარს მოწონებულ წიგნებზე წერა.
ერთი-ორჯერ კი ვცადე, კრიტიკული და პილპილმოყრილი პოსტი გამომეცხო, ყოველგვარი მადლის გარეშე, მაგრამ მაინცდამაინც არ გამომივიდა და თავი დავანებე, ეტყობა, უარყოფითი რეცენზიებისთვის აუცილებელი ღვარძლის დეფიციტი მაქვს; და ამის შემდეგ კიდევ ვინმე მეტყვის, მწარე ენის პატრონი ხარო… ეჰ…
ასეა თუ ისე, კვლავ ჩვეულ, ტკბილ და მურაბა სტილს დავუბრუნდი, მით უმეტეს, გასულ კვირას “პარნასში” გემრიელზე გემრიელი სასუსნავი ვიგდე ხელთ – არც მეტი, არც ნაკლები, ქართველ პროზაიკოს ქალთა ანთოლოგია “შავი ავაზა”.
