Molly Bloom's Day™

სანთლის შუქზე წაკითხული წიგნების თაობა

მოკლედ, ვისხედით ჩაბნელებულ ოთახებში, როგორღაც გამთბრები და რის ვაივაგლახით დაპურებულები, გვენთო სანთელი, გვედო წინ ძველი წიგნები, ან ახალს თუ ვიშოვიდით სადმე და ვითხრიდით თვალებს.

გასართობ საკითხავს, სქელ-სქელ რომანებს, დეტექტივებს და ფანტასტიკას, ვინ ჩივის, ოთხმოცდათხუთმეტში აბითურიენტი გახლდით, სამეცადინო მქონდა და მეცადინეობაც სანთლის შუქზე მიწევდა. ბინაში ერთადერთი სამზარეულო თბებოდა, მთელი ოჯახი იმ სამზარეულოში ვიყუჟებოდით, შუქი, რა თქმა უნდა, არ იყო, ენთო სანთელი და ვსწავლობდი შუშანიკის წამებას და რომანტიკოსებს.

მე და ბუკინისტები

სამსახურის გზაზე და შაბათ-კვირის ნეტარი ბოდიალის მარშრუტებზე ზეპირად ვიცი, სად რომელი ბუკინისტი ბინადრობს, ვინ რომელ საათზე გამოდის სამუშაოდ და რომელამდე რჩება. ბუკინისტური სტენდი მაღაზია არ არის, გრაფიკი არ აქვს, არც კატალოგს გამოსცემს, ზოგჯერ წვიმა უშლით ხელს და სხვა საქმეც გამოუჩნდებათ ხოლმე, მაგრამ დაახლოებით მაინც ვხვდები, სად რას ველოდო.

ვორონცოვზე, მაგალითად, ბუკინისტური წიგნის სახლში, ორ-სამ კვირაში ერთხელ მაინც უნდა შეიარო. ისეთი რაღაცები მოეპოვებათ, სხვაგან ვერ ნახავ. “დინამოსთან” ხშირად არც კი იციან, რას ყიდიან და წიგნებს სისქის, იერსახის, ეფექტური ყდის მიხედვით აფასებენ. რუსთაველზე და თავისუფლებაზე ძველ წიგნებს ცეცხლი უკიდია. შვიდი ლარიო, დააბრეხვებენ, გახედავ ცერად და კარგი, სამად წაიღეო. მერე სიცილით ამატებენ, შვიდი ლარი ტურისტების ფასიაო.

ყდაგაცრეცილი წიგნების კლუბი

ოცდამეერთე საუკუნეა, ხელოვნური ინტელექტის ეპოქა, ხალხი მარსის კოლონიზაციას გეგმავს, საგამომცემლო საქმეც სხვა სიმაღლეებზეა, ცენზურა აღარ არსებობს (ფორმალურად მაინც), ყველაფერი ხელმისაწვდომია, სათარგმნ ლიტერატურასაც სხვანაირად, უკეთ არჩევენ, თარგმანის ხარისხიც ერთიორად გაზრდილია (მთარგმნელი ჯეკ მფატრავების პრობლემა მაინც გვიდგას, ოღონდ ეს უკვე სხვა, სევდიანი ბლოგების თემაა), პოლიგრაფია წინაა წასული, დიზაინსაც მეტი ყურადღება ექცევა, კრეატივი მეტია, ბოლოს და ბოლოს, ხათუნა ცხადაძე, ქეთი ქანთარია, ლია ჩლაიძე, ანი კოპალიანი, ნიკა სამუშია, სალომე ბენიძე გვყავდა და გვყავს და უცნაური იქნებოდა, თანამედროვე პროდუქტი ორმოცი ან ორმოცდაათი წლის წინანდელზე უარესი იყოს.

თუმცა, ახლავე შემიძლია ახალი გამოცემების ჩამოთვლა, ძველთან ახლოსაც რომ ვერ მივა და ძალაუნებურად გაფიქრებინებს, ამათ ავტორებს, მთარგმნელებს, რედაქტორებს, დიზაინერებს კარგად გამოცემული წიგნი თვალით არ უნახავთო.

მულტფილმები, რომლებსაც ვკითხულობდით

ერთი შეხედვით, ჩვეულებრივი წიგნია. ოღონდ მხოლოდ ერთი შეხედვით.

სათაურიც მარტივი აქვს – “ფილმი-ზღაპრები”. სინამდვილეში, ფილმების კი არა, მულტფილმების სცენარებია.

ცხრა წლისას მაჩუქეს. იმ დროს წიგნებს ჩემითაც გადასარევად ვყიდულობდი ბათუმში, შაუმიანის ქუჩაზე, ციცქნა წიგნების მაღაზიაში, მაგრამ ამას, რატომღაც, ავცდი. დედამ მომიტანა.