Molly Bloom's Day™

საუკუნეა, Molly Bloom’s Day-ზე არაფერი გვითამაშია. ბლოგი, მართალია, პოსტების წერა-კითხვისთვის არსებობს, მაგრამ დროდადრო თუ გავერთობით, არაფერი დაშავდება. ჰოდა, დღეს ახალ თამაშს გთავაზობთ – წიგნები დასაწყისით უნდა გამოიცნოთ.

ასეთი გასართობი ძალიან უყვარს AdMe-ს, თითქმის ყოველდღე რაღაც ამგვარს მაჩეჩებს ხოლმე და მინდა, გითხრათ, გვარიანი თავშესაქცევია. წესები მარტივზე მარტივია. ვკითხულობთ ნაწყვეტს, გამოვიცნობთ და გვიხარია :) პასუხი იქვე წერია უფერული შრიფტით. თითს ან კურსორს გააყოლებთ და გამოჩნდება. ეს არის და ეს.

თქვენს აზრებს ექსპერიმენტზე – მოგეწონათ, არ მოგეწონათ, როგორ გავაგრძელოთ, რა ჯობია, რა არ ჯობია, კომენტარებში ველოდები.

Good luck!

☑ თებერვლის ბოლოს დაიწყო ყველაფერი.

აქ ომი იყო თუ რაღაც, რაც ჰქვია – აი, ის რომ გაიქცა და მერე რომ… მოკლედ, ეს ამბები საერთოდ არ მიზიდავდა აქამდე, ახლა – მით უმეტეს. თებერვლის ბოლო იყო და გოგლიკო შემომიჩნდა, წავიდეთ, წავიდეთ, აჩიკო ყიფიანის ფული წავიღოთ, წავიდეთო… მეზარებოდა. თან, ამ ზამთარში, გადადი-გადმოდი. თან, რატომ უნდა წავსულიყავი. ბენზინიც არ იყო. მაინც არ მომეშვა, კარგი ფეხი გაქვს, წავიდეთ, ჩამოვიტანთ და შემოდგომამდე უფასო კაიფში ვიქნებითო.

აკა მორჩილაძე. “მოგზაურობა ყარაბაღში”

☑ – უდავოდ სისხლია! – წამოიძახა, წითელი ლაქა ყურადღებით დაათვალიერა ლუპით, პირში გაჩრილი ჩიბუხი მოქაჩა და ამოიოხრა.

რა თქმა უნდა, სისხლია. აბა, გაჭრილი ცერიდან სხვა რა გამოვა? წითელი ლაქა შეიძლებოდა ნამდვილი დამამტკიცებელი საბუთი ყოფილიყო იმისა, რომ სერ ჰენრიმ ცოლის თავიდან მოსაშორებლად ჩაიდინა ყველაზე საშინელი დანაშაული, როგორიც კი პოლიციის დეტექტივს ოდესმე შეხვედრია. მაგრამ, სამწუხაროდ, ასე როდი იყო. უბრალოდ, დეტექტივი ფანქარს თლიდა და უცაბედად თითი გაიჭრა, – ეს იყო და ეს.

ასტრიდ ლინდგრენი. “დეტექტივი კალე ბლუმკვისტი”

☑ ყოველი თვის პირველი ოთხშაბათი ნამდვილი ჯოჯოხეთი იყო. ასეთი ოთხშაბათის გათენებას გულის ხეთქვით მოელოდნენ, ვაჟკაცურად უძლებდნენ და მერე უმალვე წარსულს მიაბარებდნენ ხოლმე. ვაი, იმის ბრალი, ვისაც იატაკზე სადმე ლაქა გამოეპარებოდა, ან სკამებს გულმოდგინედ არ გაწმენდდა, ანდა საწოლებზე ოდნავ ნაოჭი დარჩებოდა. ოთხმოცდაჩვიდმეტი რეტდასხმული პაწია ობოლი გულიანად უნდა გაეხეხათ, ლამაზად დაევარცხნათ და ახლად გახამებულ კუბოკრულ კაბებში კოხტად გამოეწყოთ. ოთხმოცდაჩვიდმეტივეს გული ჰქონდა გაწვრილებული ყოფაქცევის წესებით, უფროსები რომ ჩასჩიჩინებდნენ, ათიათასჯერ მაინც უნდა შეეხსენებინათ ამ უბედურებისთვის, არ დავიწყებოდათ, მეურვისათვის – როცა ის რამეს შეეკითხებოდა – რიგიანი პასუხი გაეცათ: ,,დიახ, სერ!” ,,არა, სერ!”

ჯინ ვებსტერი. “გრძელფეხება მამილო”

☑ რვა მეყურადე ერთდროულად მიადგა სანეს მთაზე სანე-ღელეს ხატ-სალოცავისაკენ მიმავალ ბილიკს. რვავეს სახეზე დაღლის, შეშფოთების, ტკივილისა და შიშის კვალი აჩნდა. ხოლო როცა ერთმანეთი შეათვალიერეს, მიხვდნენ, ბერ ბუქნაი ბაადურთან კარგი ამბით არც ერთი არ დაბრუნებულიყო.

ნატო დავითაშვილი. “ამბავი ლილე იროელისა”

☑ ეს ყოველ წელს მეორდებოდა, რიტუალივით. დღეს ამ კაცს დაბადების დღე ჰქონდა, ოთხმოცდაორი წლისა შესრულდა. როგორც ყოველთვის, ახლაც საჩუქრად მიღებულ ყვავილს ბრჭყვიალა ქაღალდი შემოახია და დაურეკა პოლიციის ინსპექტორ მორელს, რომელიც პენსიაში გასვლის შემდეგ დალარნაში, სილიაენის ტბის პირას ცხოვრობდა. ის და ინსპექტორი მორელი არა მხოლოდ თანატოლები, ერთ დღეს დაბადებულებიც იყვნენ, რაც ამ ვითარებას ცოტათი ირონიულ ელფერს სძენდა. სავარძელში მყუდროდ მოკალათებული მოხუცი პოლიციელი ყავას სვამდა და ზარს ელოდა.

სტიგ ლარსონი. “გოგონა დრაკონის ტატუთი”

☑ საახალწლო გეგმები

აღარ:

• დავლევ კვირის განმავლობაში თოთხმეტ ერთეულ ალკოჰოლზე მეტს.
• მოვწევ.
• გავფლანგავ ფულს: მაკარონისა თუ ნაყინის დამამზადებელ მანქანებზე ან ისეთ კულინარიულ ხელსაწყოებზე, რომლებსაც არასოდეს გამოვიყენებ; უინტერესო ავტორების წიგნებზე, რომლებითაც გადატენილი მაქვს თაროები შთაბეჭდილების მოსახდენად; ეგზოტიკურ საცვლებზე – რა აზრი აქვს, მეგობარი მამაკაცი მაინც არ მყავს.
• მოვიქცევი ბოზივით სახლში ყოფნისას, ამის გადასაჩვევად წარმოვიდგენ, რომ ვიღაცები მითვალთვალებენ.

ელენ ფილდინგი. “ბრიჯიტ ჯონსის დღიური”

☑ ომი ათი დღის დამთავრებული იყო, როცა ჩემი და, ლორა, მანქანით ხიდიდან ხევში გადაიჩეხა. ხიდზე აღდგენითი სამუშაოები მიმდინარეობდა, მან კი პირდაპირ გამაფრთხილებელი საგზაო ნიშნისკენ აიღო გეზი. მანქანამ ასი ფუტი იფრინა, ახლად აბიბინებულ ხეებს კენწეროები წააცალა, ალმოდებული რამდენჯერმე ამოტრიალდა, მდინარის თავთხელში ჩავარდა და ხიდის ნანგრევებით დაიფარა. ჩემი დისგან დანახშირებული ძვლების გროვაღა დარჩა.

მარგარეტ ეტვუდი. “ბრმა მკვლელი”