კითხვა, როგორც ქაჯობა

« ცისფერი მთები ანუ დაუმთავრებელი აბსურდის თეატრი

კითხვა, როგორც ქაჯობა

ოქტომბერი 18, 2015 by Molly Bloom's Day

ერთი ნაცნობი მყავს. ნაცნობი რა, საერთო წრეში ვტრიალებთ. ხან ვის დაბადების დღეზე შევხვდებით, ხან რომელ კაფეში. ინტენსიურად არ ვკონტაქტობთ.

განათლება არ აკლია. ნაკითხიცაა. ყველაფერზე საკუთარი, განსაკუთრებული მოსაზრება გააჩნია და სანამ ეს მოსაზრება მართლა განსაკუთრებულია, კმაყოფილია. საზოგადოდ გავრცელებულს თუ დაემთხვა შემთხვევით, წუხს და ნერვიულობს, რაღაც შემეშალაო.

ამას წინათ კაფეში ვისხედით მეგობრები, ათას სისულელეზე ვლაყბობდით და, უცებ, ამ განსაკუთრებულმა, არც აცია, არც აცხელა, ტრანსპორტში კითხვა ქაჯობააო. ზუსტად ასე თქვა. ამ ვორდინგით.

მეგონა, მომეყურა. კითხვას და ქაჯობას ერთად იშვიათად ახსენებენ. სხვებს სიცილი აუტყდათ და მივხვდი, სწორად გავიგე. იმათ გაატარეს (ჩემზე უკეთ იცნობენ), მე ჩავეძიე და რა აღმოჩნდა – მგზავრობის დროს, თურმე, ტექსტს ბოლომდე ვერ ისიგრძეგანებ, არსს ვერ წვდები, ტექნიკურად შეუძლებელია, ხალხი ხელს გიშლის. შესაბამისად, წიგნი კი არა, თავის მოწონება გინდა. მარტივად რომ ვთქვათ, მარიაჟობ.

აღარ მიკამათია. კამათს ვერიდები, რა აზრი აქვს. ვიცნობ ასეთ ხალხს. ფეისბუქზეც შემხვედრია ამ იდეის ჩემთვის უცნობი ადეპტები, კითხვა ზესაკრალური რიტუალი რომ ჰგონიათ. ის ცნობილი ნაჯახი თუ არ მოხვდათ თავში და ტოტიასავით არ შეჭამეს მგლებმა, წიგნს წაკითხულად არ თვლიან.

ჰოდა, რა გასაკვირია, ტაქსიში, სამარშრუტოში ან მეტროში მყუდროდ მოკალათება და კითხვა ქაჯობად ეჩვენებოდეთ.

საკუთარ თავზე წერა, ცოტა არ იყოს, უხერხულია, მაგრამ დისერტაციას მე არ ვიცავ, პრაქტიკული მაგალითები ვაგროვო და სქოლიოებში ვანაწილო. ბლოგია, ვიკიპედიის სტატია კი არა. მოკლედ, შემდეგ აბზაცებში “მე” თუ გებევრათ, მაპატიეთ, მაგრამ სხვის ნაცვლად ლაპარაკი არ მიყვარს, მირჩევნია, ჩემივე იმპრესიები გაგიზიაროთ.

ოთხი წლიდან ვკითხულობ, მკითხველობის 30+ წლიანი სტაჟი მაქვს და ყველაზე მეტად ტრანსპორტში კითხვა მიყვარს. ბათუმის ამბავი კი იცით, ახვალ ავტობუსში, აიღებ ბილეთს, მიიხედავ, მოიხედავ და უკვე შენი გაჩერებაა, მაგრამ იქაც ვახერხებდი და ვახერხებ გზაში კითხვას. თბილისზე აღარაფერს ვამბობ. სახლიდან სამსახურამდე ტაქსის ნახევარი საათი სჭირდება, სამარშრუტოს – საათზე ოდნავ ნაკლები. პლიუს საცობები. გადასარევად ვკითხულობ. ხელსაც არავინ მიშლის. ან როგორ შემიშლიან – იმათ თავისი საქმე აქვთ, მე – ჩემი. დელისი, ვაჟა-ფშაველა, სადგურის მეორე მოედანი და ახმეტელის თეატრი იმიტომ მომწონს, ცარიელ ვაგონში კომფორტულად მოკალათება და გემრიელად კითხვა შეიძლება. კაცმა რომ თქვას, არც პიკის საათია პრობლემა. მთავარია, კარგად ვიჯდე. ქინდლი მაქვს გადაშლილი, ან რომელიმე წიგნი და, ღმერთი, რჯული, ერთხელაც არ მიფიქრია, ამით ვინმეს თავს მოვაწონებ-მეთქი. რაის მარიაჟობა. შეიძლება, საკუთარი დედმამიშვილი ვერ შევნიშნო კითხვით გართულმა და, რამდენჯერ ყოფილა, გაჩერებას გავცდენილვარ, ქინდლში თავჩარგული.

უამრავ ადამიანს ვიცნობ, ტრანსპორტში რომ ვერ კითხულობს. უახლოესი მეგობრები მყავს, გზაში წიგნს ვერ შლიან. ზოგს არ უყვარს, ზოგი გემოს ვერ ატანს, ზოგს სხვანაირად ურჩევნია დროის გაყვანა. ზოგჯერ, უბრალოდ, კითხვის განწყობა არ გაქვს. რამდენჯერ წამოვლასლასებულვარ სამსახურიდან ისე, ახალი აკუნინის კი არა, ხმის ამოღების თავი არ მქონია. კაცია და გუნება. ყველა სხვადასხვანაირად ვაფრ… ვმგზავრობთ, მაგრამ მე იმათ უწიგნობას არ ვაყვედრი (რა სისულელეა, ჩემზე უკეთესი ბიბლიოფილები არიან) და არც ისინი მაბრალებენ ახალი რიდერით ტრაბახს.

ერთ ძველ და ძალიან კარგ ფილმშია, ყველაზე დიდ სისულელეებს სერიოზული სახით ამბობენო. ეს ბლოგი, კონკრეტული და, რბილად რომ ვთქვათ, საკამათო მოსაზრების კვალდაკვალ კი დაიწერა, მაგრამ არც ისეა საქმე, ლოკალურ ამბავზე გაცდენდეთ. არამკითხე მოამბეობა, მორალიზმი, ყველაფრის გასერიოზულება, ღმერთმა უწყის, ვის მიერ დადგენილ წესებსა და ყალიბებში მოქცევა ბოლო დროის სამწუხარო ტენდენციაა. იარლიყების აკვრაზე არაფერს ვამბობ. ეროვნული სპორტია. ებჯო, ვისაც როგორ უნდა, ისე იკითხოს. გინდა ტრანსპორტში, გინდა შეზლონგზე წამოგორებულმა, გინდა იატაკზე გაშხლართულმა, გინდა პეპისავით თავდაყირა მდგარმა. მთავარია, ისიამოვნოს.

“ტრანსპორტში კითხვა ქაჯობაას” სარკისებრი ანარეკლიც არსებობს, “ვაიმე, გუშინ სამარშრუტოში ვიღაც წიგნს კითხულობდა, ღმერთო, რა ბედნიერებაა, ძლივს არ შემხვდა განათლებული ადამიანი, ეს ახალი თაობა ტელეფონებშია ჩამძვრალი და წერა-კითხვა დაავიწყდათ” სინდრომი. არანაკლებ საინტერესო, სხვათა შორის. ამაზე მერე მოგიყვებით.

53 Responses

on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:10 PM | პასუხი tami

მეც ძალიან მიყვარს კითხვა ტრანსპორტში. მთავარია ადგილი შეგხვდეს.

LikeLike
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:12 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ადგილი პრობლემაა, კი :)
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:11 PM | პასუხი მერი პოპინსი

ქინდლის უპირველესი ღირსება, პირადად ჩემთვის, ისაა, მგზავრობისას მთელი ბიბლიოთეკის თან ტარების და კითხვის საშუალებას რომ მაძლევს. და როცა ვკითხულობ, ამ დროს ვინ მიყურებს და რას ფიქრობს, რბილად რომ ვთქვა, არ მაინტერესებს :)

LikeLike
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:19 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  და მთავარი პრობლემა, ახალი ტექსტი რომ გიდევს ქინდლში და ერთი სული გაქვს, გემრიელად მოკალათდე და შიგ ჩაძვრე და ამ დროს ყვავი-ჩხიკვის-მამიდა ნაცნობი რომ დაგემგზავრება :)
  
  LikeLiked by 2 people
  - on ოქტომბერი 19, 2015 at 9:26 AM | პასუხი მერი პოპინსი
    
    გამომიცდია :)
    
    LikeLike
on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:14 PM | პასუხი Kejeradze

ჩემი “გამინუსებული” მხედველობის პატრონი ალბათ თავს უნდა ვიკავებდე, მაგრამ “არატურისტული” მიზნით ქალაქიდან გასვლისას გზას მშვენივრად ვამოკლებ წიგნით / ქინდლით. თბილისშიც ვიკითხავდი მოკლე გზა და სავსე მეტრო რომ არ მიშლიდეს ხელს. მიყურონ – მეც მიყვარს სხვების წიგნებში ყურება :))

LikeLiked by 1 person
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:22 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  თბილისი-ბათუმი და ბათუმი-თბილისი მისწრებაა ^^
  
  LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:17 PM | პასუხი Nini Dzamukashvili

ქაჯობა კიარა რაც გინდა ის უწოდონ, დიდი სიამოვნებით წავიკითავდი რომ შემეძლოს :( მაგრამ ვერ ვკითულობ ტრანსპორტში თავბრუ მესხმის, სულ შევნატრი იმათ ვინც კითხულობს და ცოტა მშურს კიდეც :) :)

LikeLike
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:24 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ჩემმა უახლოესმა მეგობარმა ერთხელ თუ გაიხედა გვერდით, მორჩა, ჩასასვლელად აქვს საქმე. რაის წიგნი.
  
  LikeLiked by 1 person
  - on ოქტომბერი 20, 2015 at 12:07 PM | პასუხი Nini Dzamukashvili
    
    :) ხოო, მესიჯსაც კი ძლივს ვწერ :) არადა საერთოდ მშვენივრად ვიტან მგაზვრობას, მთავარია ფანჯრიდან ვიყურო და არაფრის წაკითხვა-ყურება არ მოვინდომო :) :) :)
    
    LikeLike
    - on ოქტომბერი 20, 2015 at 1:49 PM მოლი ბლუმი
      
      ნაცნობი სიმპტომებია :)
      
      LikeLike
on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:37 PM | პასუხი თათა

სამწუხაროდ,საქართველოში ეს მართლა უკვირთ. უმეტესად გაკვირვებული მზერა მხვდება,როცა წიგნით მხედავენ,ერთადერთხელ მივიღე მხურვალე კომპლიმენტი შუა ასაკის მამაკაცისგან,რომელმაც რომ დახედა არა ქართულ წიგნს ვკითხულობდი,სულ ,,აი რა თაობა მოდისო” – იძახა :))))

LikeLike
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:44 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  გაგიხარებია :)))) პრინციპში, სწორად გახარებია და არც კომპლიმენტი მიკვირს :)
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:52 PM | პასუხი Jango

მარტივი სიტყვათა კომბინაციით რამდენი ადამიანი გაასწორა მიწასთან )))

უბრალოდ გაიღიმე ამბავია, იქეთ უკვე აზრს მოკლებულია წასვლა.

LikeLike
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 10:53 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მეც გამეღიმა და აგერ თქვენც გაიცინეთ, აბა, ამაზე ჩემმა მტერმა იმტვრია თავი :)
  
  LikeLiked by 2 people
on ოქტომბერი 18, 2015 at 11:00 PM | პასუხი Krist Surguladze

ჰააამ ^_^ სრულიად გეთანხმები, მეც ძალიან მიყვარს ხოლმე ტრანსპორტში კითხვა. ხშირადაც ვხედავ სხვები რომ კითხულობენ და ეს ქაჯობად კი არა ისე მელამაზება რომ მინდა ხოლმე ხედი შევურჩიო და ლაამაზი სურათი გადავუღო.. რას მიქვიან ქაჯობა -_- თავის მოსაწონებლად უამრავი სხვა ხერხი არსებობს.. თუ ეგრეა, მე ხშირად მინახავს ბიბლიოთეკაში ან ბიბლუსი გალერეაში მჯდარი გოგო-ბიჭები, წიგნს აიღებენ, გადაშლიან და მერე მესიჯობენ ) ეს უფრო ქაჯობა არ არის? შე დალოცვილო, თუ მესიჯობა გინდა ადე და დამითმე ეგ პუფი ტყუილად რომ იკავებ ^^ როგორ შეიძლება წიგნში თავით შემმძვრალ ადამიანს ქაჯი უწოდო, სადაც არ უნდა იყოს, ღმერთმანი, ვერ ვხვდები და არც მსურს მივხვდე : ))

LikeLiked by 1 person
- on ოქტომბერი 19, 2015 at 1:01 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მინდა-ვიყო-განსაკუთრებულობის ამბავია, მეტი არაფერი :)
  
  LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 18, 2015 at 11:11 PM | პასუხი Countess A.

ქინდლისა რა მოგახსენოთ, მაგრამ ტელეფონში კითხვას წყნარი მუსიკის ფონზე არაფერი მირჩევნია. ჩემი ქალაქი პატარაა, ამიტომ კითხვის როგორი სურვილიც არ უნდა გქონდეს ვერ მოახერხებ სამარშუტო ტაქსიში წაკითხვას. აი, სულ სხვა საქმეა, როცა სხვა ქალაქში ან სოფელში მივდივარ.

Well, nobody’s perfect.

LikeLike
- on ოქტომბერი 18, 2015 at 11:20 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  პატარა ქალაქის მანძილები. ასე ვარ ბათუმში. გადავშლი და სამ წუთში ვხურავ.
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 12:36 AM | პასუხი mzesaswauli

მე საერთოდ თითქმის არასოდეს გავდივარ ისე სახლიდან, რომ წიგნი თან არ გავიყოლო. თუ იმ პერიოდში შედარებით სქელტანიან წიგნს ვკითხულობ, რაიმე პატარა მოთხრობების წიგნს ვიდებ ხოლმე ჩანთაში. მთავარია ადგილი შემხვდეს “მარშუტკაში” და სულ არ მადარდებს ვისთვის ვიქნები ქაჯი :)))))

LikeLike
- on ოქტომბერი 19, 2015 at 1:45 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მეც ასე ვარ :) ქინდლი სულ მიდევს და თუ ახალი წიგნი მაქვს, წიგნიც :)
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 2:23 AM | პასუხი ana

ნუ ქაჯობა არ ვიცი მაგრამ,მე პირადად ვერ ვკითხულობ ტაქსიში,მატარებელში,სამარშუტოში და იქ სადაც ხმაურია ან კომფორტულად არ ვარ,ჯერ მხოლოდ თვალები მეძაბება,იმიტომ რომ მოძრავია მატარებელიც და ტაქსიც,იცვლება განათება,გესმის სიმღერა,ჩხუბი,საუბარი,და ა.შ…ვისაც ასეთ სიტუაციაში ყურადღების მოკრება და თავისი ინტერესის დაკმაყოფილება შეუძლია მიხარია,პატივს ვცემ,ვფიქრობ ესეც ნიჭია ერთგვარი, ჩემთვის შეუძლებელია და იმიტომ, მაგრამ გული არ მწყდება ამაზე,ვფიქრობ როდესაც გარეთ ვარ,გარშემო ბევრად საინტერესო რამ ხდება,თუნდაც მეტროში,ბევრი დასამახსოვრებელი სიტუაციაა,ან ამ სიტუაციიდან შორს ფიქრებში წასული დასკვნები,საინტერესო სახეები,სულ სხვადასხვა,სულ სხვადასხვა თვალები,გამომეტყველება,სხვადასხვა ისტორიები, ბევრი კი მივედ–მოვედე მაგრამ პატარა როცა ვიყავი ვფიქრობდი რომ რადგან მე არ შემეძლო ასეთ დროს კითხვა,სხვასაც არ შეეძლო,და ვინც მეტროში ან საზ,თავშეყრის ადგილებში წიგნს კითხულობდა მეგონა რომ თავიანთი “ნაკითხობის” დემონსტრირებას ცდილობდა,ახლა არ ვფიქრობ ასე,თუმცა ასეთებიც არიან მრავლად ვინც მხოლოდ “ტიპობს”,რადგან ახლა რომ წიგნების კითხვაა მოდაში,მაგრამ ამას დადებითი მხარეც აქვს და მიხარია საერთოდაც კითხვა რომ არის მოდაში და არა ბევრი სხვა არასასარგებლო რამ. P.S საინტერესო ბლოგია <3 შინაურულად ცხვირის ჩაყოფა და საკუთარი სულელური აზრის გამოთქმა რომ მოგინდება

LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 19, 2015 at 4:58 AM | პასუხი Author

ანუ, ტაქსიში თუ კითხულობ, ტაქსისტს აწონებ თავს, ხომ? რკინის ლოგიკაა.
ამავე ლოგიკით, სახლში ოთახში თუ არ ხარ განმარტოებული, წიგნი ვერ გადაგიშლია კაცს. ზოგი ძალიან ირთულებს ცხოვრებას…

LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 6:17 AM | პასუხი ცისფიქრიანი

:დ საყვარელი, რა ქნას.

ჯერ ერთი, ბედნიერი ვარ, რომ მგზავრობისას კითხვა შემიძლია. მყავს მეგობრები, რომლებსაც თავი ან თვალები ტკივდებათ.

მერე მეორე, არანაირად არ აუარესებს ასე კითხვა მხედველობას. როგორი მინუს 6-იც მქონდა ადრე, იგივე მინუს 6 დამრჩა :დ

მერე მესამე, 9-ზე სახლიდან გავდივარ, 10-ზე სამსახური მეწყება, 6-ზე ვამთავრებ, 7-დან 9-მდე მაგისტრატურა მაქვს, 10-ზე სახლში მოვდივარ და 1-2-3-მდე ვმეცადინეობ. ჩემი ნება რომ იყოს, წიგნს სახლში წავიკითხავდი და მგზავრობისას ვიმეცადინებდი, მაგრამ, მოგეხსენება, პროგრამირებას ფურცლიდან ვერ ისწავლი.

მე არ მესმის, სელფის რომ იღებენ ხოლმე კითხვის დროს. ჩაფიქრებული სახით და ათასი ჰეშთეგით.

LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 9:34 AM | პასუხი ანონიმური

მეც მიყვარს ტრანსპორტში კითხვა. მაგრამ, როგორც წესი, ტელეფონში ვკითხულობ და არა “ქინდლში”. ზოგჯერ აუდიოწიგნებსაც ვუსმენ ტრანსპორტში, მაგრამ ეგ უფრო ძნელია. :)

LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 10:07 AM | პასუხი mecmikvarkhar

სადაც თავი არ მტკივდება და ცუდად არ ვხდები, ყველგან ვკითხულობ, კი ბატონო მე ვარ ქაჯი :) დაე :)

LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 10:42 AM | პასუხი ანონიმური

მოლი პირველ რიგში მიხარია რომ დაგვიბრუნდი :*
გეთანხმები, ოონდ წაიკთხონ, ვისაც სად გაუხარდება და მოახერხებს იქ იკითხოს.
მე იმდენად მაქვს დროის დეფიციტი რომ სადაც მოვიხელთებ იქ წავიკითხავ. ტრანსპორტში კითხვა კი მეც მჭირს მხედველობის გამო, მინუსი მაქვს და თვალები მტკივდება ხოლმე. მაგრამ ეხლა ბავშვს და სამსახურს იმდენი დრო მიაქვს ოღონდ რამის წაკითხვა მოვახერხო.
ჯერჯერობით უფრო კარგი ტემპით ვყიდულობ წასაკითხ წიგნებს ვიდრე წაკითხვას ვახერხებ. მაგრამ ნათელი მომავლის იმედით ვავსებ თაროებს)))))

LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 11:09 AM | პასუხი finiki

მე დიდ მანძილებზე მიყვარს კითხვა, განსაკუთრებით მატარებელში. წიგნებზე ისეთივე დამოკიდებულება მაქვს როგორც სერიალებზე, გაჩერება არ შემიძლია და თუ ვიცი რომ მალე უნდა გავჩერდე, არ ვიწყებ. ასეთ დროს უკვე წაკითხული წიგნების გადაკითხვა მიყვარს. ისე კი ყველაზე ხშირად მუსიკის მოსმენა და ფანჯრიდან ყურება მიყვარს, როცა სამსახურში მივდივარ ან სახლში ვბრუნდები. თუმცა არასოდეს მიფიქრია ჩემი რომელიმე საქციელით ან საზოგადოების/გარშემომყოფების აღფრთოვანება გამომეწვია ან პირიქით. საკუთარი თავისთვის დრო ისედაც ძალიან ცოტა გვაქვს და ტრანსპორტში რომ ამ ცოტა დროს საჩემოდ გამოვიყენებ, რატომ უნდა გახადოს ვიღაცამ მსჯელობის საგნად არ მესმის.
ყველა სუპერ ორიგინალურ ადამიანს კი მინდა ვუთხრა – Keep Calm და საკუთარი ძალიან ცოტა დრო ისე გამოიყენე როგორც შენ გინდა და სხვასაც მიეცი ამის უფლება :)

LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 11:44 AM | პასუხი პატ ჰოლმანი

მოლი , აქტუალურ თემაზე დაგიწერია პოსტი , გული მომფხანა : )
მე ყოველდღე იმხელა მანძილის გავლა მიწევს უნივერსიტეტამდე , ყურსასმენების და წიგნის გარეშე ჩემმა მტერმა უყუროს გზას .
აგერ , ორი წელია ქინდლის ბედნიერი მფლობელიც ვარ და ზუსტად მგზავრობისას ვგრძნობ ყველაზე მეტად მის საჭიროებას. მეც მქონია ამ ტიპის ხალხთან შეხვედრის “ბედნიერება” . ვერ წარმოუდგენიათ როგორ შეიძლება ადამიანი კითხულობდეს და ამავდროულად ყველგან სადაც მოუხერხდება . მეტიჩრობად გითვლიან მსგავს რამეებს .

LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 19, 2015 at 2:24 PM | პასუხი tamara

რატომო ვითომ? :)))
პირიქით, ტრანსპორტში ცალ ფეხზე დგომა სმარტფონში წიგნების კითხვამ გადამატანინა მე პირადად :)))

LikeLiked by 2 people
- on ოქტომბერი 19, 2015 at 2:35 PM | პასუხი მერი პოპინსი
  
  შენ ეგ თქვი :) რამდენჯერ ვყოფილვარ მეტროში ცალი ხელით ჩამოკონწიალებული :)
  
  LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 19, 2015 at 4:53 PM | პასუხი ცალტვინა

გამარჯობა.
სანამ ვახსენებთ ქაჯობას, უკეთესია განვმარტოთ რას ნიშნავს, თავად ეს სიტყვა. თუ ვამბობთ, რომ ტრანსპორტში კითხვა ქაჯობაა, მაშინ, იქნებ ისიც ავხსნათ, სად არ ირღვევა, წიგნის კითხვის ნორმა… ვინ განსაზღვრა ადგილი, სადაც კითხვა არ გამოიწვევს მსგავს მიდგომას?! ტრანსპორტში კითხვა კი არ არის ქაჯობა, ამ აზრის დაფიქსირებაა ქაჯობა! თუ ვცდები, მაშინ სიტყვა “ქაჯობა” განმიმარტეთ…

LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 19, 2015 at 5:52 PM | პასუხი Nita

ტრანსპორტში კითხვა მეც მიყვარს, მეც სტაჟიანი მკითხველი ვარ და ამასთან, ძალიან მიყვარს ქართული ენა. გული მტკივა ბარბარიზმებს რომ ვხედავ. “ამ ვორდინგით.” ეს და მსგავსი რაღაცები, გულს მტკენს უბრალოდ.
ბრჭყალებში რომ ჩაგესვა, კიდევ გასაგები იქნებოდა. ვიღაცისთვის ჩემი კომენტარი იქნება ქაჯობა, მაგრამ მიმაჩნია, რომ მშობიურ ენას, როგორც ყველაზე დიდ განძს, უნდა მოვუფრთხილდეთ.

LikeLike
- on ოქტომბერი 19, 2015 at 5:56 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მადლობა :) “ქაჯობას” და მსგავ იარლიყებს ასე მარტივად არ ვარიგებ. ერთადერთი შემიძლია გითხრათ, თავად უკეთ დაწერეთ. ვორდინგის გარეშე.
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 19, 2015 at 6:01 PM | პასუხი Nita

სტანდარტული მიდგომა – ჯანსაღ კრიტიკას არ ვიღებთ, არადა ცუდი განზრახვა არ მქონია, კეთილი კომენტარი იყო. :) თქვენი აგრესიული კომენტარის გამო კი, აქტიური მკითხველი დაკარგეთ ჩემი სახით ამ წუთას. რაც შეეხება წერას – მე თვითონ ერთ-ერთი ცნობილი ბლოგის ავტორი ვარ, არ ინერვიულოთ. ;)
კარგად ბრძანდებოდეთ.

LikeLike
- on ოქტომბერი 19, 2015 at 6:07 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  სულ პირიქით :) კრიტიკა რომ არ მიმეღო, არამკითხე მოამბეობას გავიხსენებდი და სხვა რაღაცებსაც :) კრიტიკის მიღებაში იმას თუ გულისხმობთ, საკუთარ ბლოგზე ისე აღარ ვწერო, როგორც აქამდე ვწერდი, ბოდიში :)
  
  აქტიური მკითხველის დაკარგვას რაც შეეხება, მე ყველა აქტიური მკითხველი მახსოვს და ვუფრთხილდები, თქვენ აქ აშკარად პირველად ბრძანდებით და, ალბათ, სადღაც სხვაგან აქტიურობთ.
  
  წარმატება იმ ცნობილ ბლოგზე :)
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 21, 2015 at 7:48 PM | პასუხი Morella

უბრალოდ თავბრუს მახვევს მგზავრობისას კითხვა, არადა რამდენჯერ ყოფილა ახალნაყიდი წიგნი რომ მომქონდა და ისე მიწაკწაკებდა სული როდის შევძლებდი წაკითხვას, რომ ჩანთაშიც ვერ ვდებდი და ხელში მეჭირა ჩაბღუჯული :დ

LikeLike
- on ოქტომბერი 21, 2015 at 8:17 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მეც ამას ვამბობ :)
  
  LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 22, 2015 at 2:10 PM | პასუხი anuka-loo

მეც მიყვარს კითხვა ტრანსპორტში, აზრიც მშვენივრად გამომაქვს და გაჩერებასაც გავცდენილვარ ბევრჯელ. ერთი კია, ადგილის დათმობა მენანება ხოლმე ამ დროს თავს დამდგარი მოხუცებისთვის:) ჩემი აზით ეს არის ტრანსპორტში კითხვის ყველაზე უარყოფითი მხარე :)

LikeLike
on ოქტომბერი 22, 2015 at 11:09 PM | პასუხი ოჩოპინტრე

რა დამთხვევაა, ზუსტად ამ დღეებში ვფიქრობდი, ფართოდ გამეშალა მოსაზრება ამ საკითხზე თუ ერთი ფრაზით შემოვფარგლულიყავი. ჯერ იყო და მთელი ერი იმაზე წუწუნებდა, ჩვენთან არავინ კითხულობს, უცხოეთის მეტროებში კი ხალხი წიგნში თავჩარგული დადისო. ზოგი საბჭოთა კავშირს იხსენებდა და რუსეთში მეტროში ახლაც კითხულობს ხალხიო.
ბოლო დროს მოიმატა ტრანსპორტში მკითხველთა რიცხვმა, დაახლოებით ათი წელია თბილისში დაახლოებით ერთი მიმართულებით და საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მიწევს სიარული და ადრე ამდენი მკითხველი არ მხვდებოდა.
მე მიყვარს, როდესაც წიგნიან ადამიანს ვხედავ (წიგნიერებას ერთი შეხედვით ვერ შეატყობ). რაღაცნაირად ახლობელის დანახვასავითაა.
ხოდა, რაც მეტი მკითხველი გამოჩნდა ტრანსპორტში, მით მეტი პოსტი გაჩნდა ნეტში, სადაც ახლა ერი იმაზე წუწუნებს, ეს მარიაჟობა და თავის მოწონებააო.
კომენტარები არ წამიკითხავს აქ.
ადრე ვწერდი ბლოგზე, მკითხველების სხვადასხვა ტიპი არსებობს-მეთქი, ზოგს ლოგინში უყვარს კითხვა, ზოგს სავარძელში, ზოგს ისე და ზოგს ასე.
სამარშუტო ტაქსში ვერ ვკითხულობ, თავბრუ მეხვევა.
მაგრამ მეტროში ისე გემრიელად ვკითხულობ, დაჯდომაც არ მჭირდება და არც სახელურზე ჩაჭიდება, ვდგავარ ხოლმე შუა ვაგონში და არც ვიცი, თუ მიყურებს ვინმე, იმიტომ, რომ კითხვისას ამისთვის არ მცალია.
ხმაური ხელს ვერ მიშლის, იმიტომ, რომ თუ ვკითხულობ, აღარც ხმა მესმის გარშემო.
რამდენჯერ მიმართულება შემშლია ამის გამო და ავტობუსით მგზავრობისას კი გაჩერებასაც გავცდენილვარ.
სხვათაშორის, სამსახურის მერე შიმშილის და დაღლილობის განცდის ვერგრძნობას უწყობს ხელს წიგნში ჩაფლობა და საცობებიც და გრძელი გზაც აღარაა შემაწუხებელი.
ეგ კი არადა, ფეხით სიარულის დროსაც ვკითხულობ, თანაც ძალიან ჩვეულებრივად. ის, რომ ვინმეს ეს ან არ შეუძლია ან/და არ გამოსდის, არ ნიშნავს, რომ მე ვერ წავიკითხავ ასე.
ეგრეთწოდებული “ტელეფონებში ჩამძვრალი” მგზავრები კი ძალიან მარტივად შეიძლება, რომელიმე საიტზე იყვნენ შემძვრალი და ელექტრონულად კითხულობდნენ წიგნს.
მოკლედ, სიტყვა გამიგრძელდა, მაგრამ დღეს დილით ვფიქრობდი ზუსტად, იმდენად დიდი ხანია არსებობს ჩვენი ერი, რომ ბუზღუნა მოხუცს დაემსგავსა, ერი თვითონ და არა სათითაოდ, აი, მულტფილმებში რომ არიან ხოლმე, ხალათიანი, ფლოსტებიანი და გრძელცხვირა ბუზღუნა ბაბუები, ყველაფერზე რომ ჯუჯღუნებენ.
ოდესმე თუ საკუთარ თავს და საქმეს მეტ ყურადღებას მივაქცევთ, ვიდრე სხვისას, იქნებ გვეშველოს კიდეც ბოლოს და ბოლოს :)

LikeLike
on ოქტომბერი 23, 2015 at 10:16 PM | პასუხი Marina Gvakharia

ამ სიბერეში რომ გაიგებ, რომ თურმე ქაჯი ყოფილხარ და თანაც მთელი ცხოვრება. მაგრამ არა უშავს, ისე ჰგავს, კარგ კამპანიაში ვარ მოძმე წიგნიერ ქაჯებთან ერთად.

LikeLike
on ოქტომბერი 25, 2015 at 3:03 PM | პასუხი მერც ანნა ბლუმი

კითხვა კოცნას ჰგავს. აი, ბრესონის იმ ცნობილ “კოცნას”. შუა თაიმს კვერზე “წაიკითხავ” თუ გინდა. ერთხელ “ბასიანში”, ტექნოს ბითებმა მომანდომა ცეკვა შემეწყვიტა და რაღაცა სვანურ მებრძოლებზე კითხვა გამეგრძელა. ოჰ, სურვილები, ჩემო მოლი.

LikeLike
- on ოქტომბერი 25, 2015 at 4:38 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  სურვილებს რას გაუგებ ) და რას შეეწინააღმდეგები )
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 25, 2015 at 11:36 PM | პასუხი Liliann

აი ტრანსპორტში რომ ახალი ასული ვარ წინ ნახევარი საათის გზა მაქვს და ვიღაც სულ ახალთახალ წიგნს რომ ამოიღებს(გარეკანიც რომ არ აქვს ნორმალურად შეთვალიერებული იმდენად ახალს) მე კი ამ დროს ათასჯერ მონასმენი ფლეილისტის მეტი არაფერი მაბადია თანაც ვიცი რომ ჩანთაშიც არაფერი მომეპოვება, უგემური პროგრამული წიგნების გარდა, იმ უცნობი მკითველის მიმართ რაღაც ბოღმანარევი სიყვარული მეღვრება გულში, თანაც ერთიანად გამახსენდება სახლში საკითხავად შემოკრებული ჩემთვის ახალი რომანები რომ მელის და სევდაც მომაწვება ხოლმე… ჩვენში დარჩეს და ამ კომენტარის დაწერისას გავაანალიზე რომ ტრანსპორტში სხვისი კითხვის ყურება ერთერთი ყველაზე ემოციური საქმიანობა ყოფილა მთელს ჩემს სტუდენტურ ცხოვრებაში :) :3 :) ხოოდა რა მინდა რომ ვთქვა, შეიძლება იმ ნაცნობსაც, ჩემი არ იყოს, შურს ყველა იმ წინდახედული უცნობის ერთი კარგი წიგნი რომ მუდამ მოეპოვებათ დიდ ჯიბეებში და მოსაბეზრებელ და არაფრისმომტან მგზავრობას ახალი შთაბეჭდილებებით ამთავრებენ ხოლმე :/ :3 :)

LikeLike
- on ოქტომბერი 25, 2015 at 11:41 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ასეთი თბილი სპიჩი რომ ჰქონოდა, პოსტს კი არ დავწერდი, ლილიან :)
  
  LikeLike
  - on ოქტომბერი 25, 2015 at 11:52 PM | პასუხი Liliann
    
    შენ უკეთ იცი :) მე უბრალოდ არ შემეძლო ჩემი “გულისტკივილი” რომ არ გამეზიარებინა ამ საკითხზე :)
    
    LikeLike
    - on ოქტომბერი 25, 2015 at 11:53 PM მოლი ბლუმი
      
      გულისტკივილს ვიზიარებ და სრულად მესმის :) სხვისი კითხვის ყურებაც მიყვარს :)
      
      LikeLiked by 1 person
on ოქტომბერი 26, 2015 at 4:22 PM | პასუხი michael

მე მიყვარს ტრანსპორტში კითხვა თუ ხელს არ მიშლიან, თუ მყუდროდ ვზივარ და თანაბრად მოძრაობს ის რითიც მივდივარ.
მარა ხანდახან როცა სულ საცობებია, ხმაურია, და წარამარა აჩერებს სამარშუტო ტაქსი ან ავტობუსი და მაჯანჯღარებს კონცენტრაციაზე მოქმედებს.და თავს ვანებებ.
ყველას ერთნაირ გარემოში არ შეუძლია კითხვა, ზოგისთვის მოსახერხებელია ხალხმრავალ ადგილას ზოგისთვის არა. ზოგისთვის პრობლემაა ხმაური ზოგისთვის არა. მაგალითად მე არ შემიძლია ჩართულ ტელევიზორთან კითხვა ან მუსიკის მოსმენა კითხვის პარალელურად. ზოგს შეუძლია. (ისე ტრანსპორტში ამ ბოლო დროს ხშირად ვამჩნევ ყურსასმენებიან მკითხველებს) ასე რომ მარიაჟობას ვერ დასწამებ ასე ხელაღებით ტრანსპორტში მკითხველებს. თუ არ გგონია რომ ყველა შენი მსგავსია.

LikeLike
- on ოქტომბერი 28, 2015 at 10:54 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მე სამედიცინო უნივერსიტეტიდან დელისამდეც ვკითხულობ :) ხშირად მიწევს ამ მარშრუტის გავლა. მეტროს ერთი გაჩერებაა, მაგრამ რაღაცას მაინც ვასწრებ :) სახლიდან სამსახურამდე ჯობია, ცხადია :)
  
  LikeLike
on ოქტომბერი 26, 2015 at 5:23 PM | პასუხი ბოდიალა

როდესაც წიგნის კითხვით სიამოვნების მიღება შეგიძლია რა მნიშვნელობა აქვს ტრანსპორტში წაიკითხავ თუ სახლში. მართლა რიტუალი ხომ არაა.

LikeLike
- on ოქტომბერი 28, 2015 at 10:55 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მაგას არ ვჩივი? :)
  
  LikeLike
on იანვარი 8, 2017 at 10:00 PM | პასუხი “მობილურებში ჩამძვრალი თაობა” | Molly Bloom's Day™

[…] თუ გახსოვთ, პოსტი მქონდა, “კითხვა, როგორც ქაჯობა“, იმ ცოტა უცნაურ და ცოტა სასაცილო […]

LikeLike
on მაისი 10, 2017 at 10:00 PM | პასუხი წიგნები და ცრურწმენები | Molly Bloom's Day™

[…] და სასჯელს” ან “პროცესს” მეტროში ვერ წავიკითხავ? მაინცდამაინც ოთახში უნდა ვიჯდე […]

LikeLike

Comments RSS

კომენტარის დატოვება

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

ელფოსტა (Address never made public)

სახელი

ვებ-საიტი

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Google+ account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / შეცვლა )

გაუქმება

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

ძიება
კარლსონი ფეისბუქზე
Top posts and pages
Follow Molly Bloom's Day™ on WordPress.com
Follow Us
- Facebook

ბოლო კომენტარები

	Molly Bloom's Day კომენტარი ჩემი “მარადისობის კანონი… ჩანაწერზე
	ლალი კომენტარი ჩემი “მარადისობის კანონი… ჩანაწერზე
	Sofiko sordia კომენტარი მულტფილმები, რომლებსაც ვკითხულ… ჩანაწერზე
	Sofiko sordia კომენტარი მულტფილმები, რომლებსაც ვკითხულ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი ერასტ ფანდორინის ბოლო საქ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი პირველი წიგნი ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი “დილაა” თუ მისტერ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი “დაწყებული მაქვს და ვერ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი როგორ გახსოვთ “პეპი გრძე… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი პეპი თუ პიპი? პუჰი თუ ფუუ… ჩანაწერზე

Tag Cloud
"ნაკადული" Molly Bloom's Day non fiction ochobooks XX საუკუნის ფოტოისტორია აკა მორჩილაძე არტი ასტრიდ ლინდგრენი ბათუმი ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა ბიბლიო-სერიები ბიბლუსი ბლოგერი ბლოგი ბლოგინგი ბლოგოსფერო ბორის აკუნინი გამომცემლობა "ინტელექტი" გამომცემლობა "წიგნები ბათუმში" გამომცემლობა არტანუჯი გამომცემლობები და წიგნის მაღაზიები გესტ ჯეოპარდი დეტექტივი დოკუმენტური პროზა ეკა ტაბლიაშვილი ელექტრონული ბიბლიოთეკა ექსპო ჯორჯია ვერანდა ზღაპრები თამაში თანამედროვე ევროპული ლიტერატურა თანამედროვე ქართული ლიტერატურა თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალი კარლსონი კლიché ლინდგრენოლოგია ლიტერატურული კონკურსი ლოგოს პრესი მალხაზ ფაღავა მოლი ბლუმი მოლის ბიბლიოთეკა მოლის საბავშვო ბიბლიოთეკა მოქალაქე ბლუმი მულტფილმები ნატიფი ხელოვნება ნატო დავითაშვილი ნიკა სამუშია ორჰან ფამუქი პალიტრა L პოეზია პრეპრინტი პროზა ჟანრული პროზა საბავშვო ბიბლიოთეკა საბავშვო ლიტერატურა სამეცნიერო ფანტასტიკა სტივენ კინგი უმბერტო ეკო ფანტასტიკა ფეისბუქი ფენტეზი ქართული თარგმანი ქართული პროზა ქარჩხაძის გამომცემლობა ქინდლი შერლოკ ჰოლმსი შვებულება ძველი თარო წიგნები ბათუმში წიგნი წიგნის გამომცემელთა და გამავრცელებელთა ასოციაცია წისქვილი ჯეოპარდი ჯოან როულინგი ჰარი პოტერი
კატეგორიები
- "ნაკადული" (3)
- არტი (62)
- გაბრაზებული მკითხველი (1)
- ვერანდა (24)
- თავჩაქინდლულთა ქრონიკები (10)
- თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალი (37)
- თეგ-თამაშები (4)
- კინოდარბაზი (9)
- კლიché (20)
- ლინდგრენოლოგია (20)
- ლიტერატურული კონკურსები (12)
- მოლი მსოფლიოს გარშემო (5)
- მოლის ბიბლიოთეკა (237)
- მონოლოგები (8)
- მოქალაქე ბლუმი (22)
- მუსიკალური სალონი (4)
- ნატიფი ხელოვნება (32)
- პრეპრინტი (16)
- პროფესია – რეპორტიორი (2)
- ფოტოგრაფია (17)
- ძველი თარო (8)
- წისქვილი (26)
- ხელნაკეთობები (1)
- ჯეოპარდი (87)
- Me (43)
- Molly Bloom's Day (30)
- Molly Bloom's Day-ის სტუმრები (10)
არქივი
- ივნისი 2018 (2)
- მაისი 2018 (5)
- აპრილი 2018 (8)
- მარტი 2018 (7)
- თებერვალი 2018 (7)
- იანვარი 2018 (9)
- დეკემბერი 2017 (7)
- ნოემბერი 2017 (9)
- ოქტომბერი 2017 (9)
- მაისი 2017 (9)
- აპრილი 2017 (8)
- მარტი 2017 (9)
- თებერვალი 2017 (8)
- იანვარი 2017 (8)
- დეკემბერი 2016 (7)
- ნოემბერი 2016 (4)
- ოქტომბერი 2016 (1)
- მაისი 2016 (1)
- იანვარი 2016 (4)
- დეკემბერი 2015 (9)
- ნოემბერი 2015 (9)
- ოქტომბერი 2015 (8)
- ივლისი 2015 (2)
- ივნისი 2015 (6)
- მაისი 2015 (9)
- აპრილი 2015 (8)
- მარტი 2015 (9)
- თებერვალი 2015 (7)
- იანვარი 2015 (9)
- დეკემბერი 2014 (8)
- ნოემბერი 2014 (9)
- ოქტომბერი 2014 (9)
- სექტემბერი 2014 (5)
- ივნისი 2014 (9)
- მაისი 2014 (8)
- აპრილი 2014 (9)
- მარტი 2014 (9)
- თებერვალი 2014 (8)
- იანვარი 2014 (8)
- დეკემბერი 2013 (9)
- ნოემბერი 2013 (8)
- ოქტომბერი 2013 (9)
- სექტემბერი 2013 (8)
- ივლისი 2013 (14)
- ივნისი 2013 (12)
- მაისი 2013 (14)
- აპრილი 2013 (13)
- მარტი 2013 (13)
- თებერვალი 2013 (12)
- იანვარი 2013 (12)
- დეკემბერი 2012 (13)
- ნოემბერი 2012 (13)
- ოქტომბერი 2012 (13)
- სექტემბერი 2012 (10)
- ივლისი 2012 (1)
- ივნისი 2012 (5)
- მაისი 2012 (13)
- აპრილი 2012 (13)
- მარტი 2012 (13)
- თებერვალი 2012 (13)
- იანვარი 2012 (12)
- დეკემბერი 2011 (13)
- ნოემბერი 2011 (13)
- ოქტომბერი 2011 (13)
- სექტემბერი 2011 (13)
- აგვისტო 2011 (1)
- ივლისი 2011 (13)
- ივნისი 2011 (14)
- მაისი 2011 (19)
- აპრილი 2011 (13)
- მარტი 2011 (13)
- თებერვალი 2011 (11)
- იანვარი 2011 (11)
Follow Blog via Email

Enter your email address to follow this blog and receive notifications of new posts by email.

Join 898 other followers
Blog Stats
- 1,124,743 hits

ოქტომბერი 2015
ო	ს	ო	ხ	პ	კ	კ
« ივლ				ნოე »
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

Molly Bloom's Day™

ასტრიდ ლინდგრენი – 111