Posted in ჯეოპარდი, tagged ბროლის გლობუსი, კინო, კინოისტორია, კინოფესტივალი, ლუი ლუმიერი, ოქროს აბრიკოსი, ოქროს დათვი, ოქროს ლეოპარდი, ოქროს ლომი, ჯეოპარდი, BIAFF, Tokyo Filmex on იანვარი 30, 2013| 54 Comments »
ჩემი ერთგული მეგობრების და მათი მშვენიერი გესთ-ჯეოპარდების წყალობით, კარგა ხანია, კითხვების მოფიქრებაზე თავი აღარ მიმტვრევია და, მგონი, ცოტა გადავჩვეულვარ კიდეც. ამ პაკეტის იდეა ადრევე მიტრიალებდა თავში და გადავწყვიტე, რომ სწორედ დროული იქნებოდა, თქვენთვის კინოფესტივალების თემაზე შედგენილი ინტელექტუალური თავსატეხი შემომეთავაზებინა. ვფიქრობ, აქაურობასაც დაამშვენებს და არც ჩემს სტუმრებს გაუჭირდებათ სწორი პასუხების მოძიება. მაშ ასე, გეთაყვა,
Good luck!
Posted in არტი, ნატიფი ხელოვნება, tagged ალბრეხტ დიურერი, არტი, გალენი, დიპტიქი, ევანგელისტები, იოანე, მარკოზი, მელანქოლიკი, მიუნხენი, ნატიფი ხელოვნება, ნიურნბერგი, ოთხი მოციქული, ოთხი ტემპერამენტის თეორია, პავლე, პეტრე, პინაკოთეკა, რეფორმაცია, სანგვინიკი, საჯარო ბიბლიოთეკა, ფლეგმატიკი, ქოლერიკი, ჰიპოკრატე on იანვარი 28, 2013| 28 Comments »
შესაძლოა, ვინმემ იფიქროს კიდეც – ერთსა და იმავე ავტორზე ორჯერ რომ არ დაწეროს, ნუთუ მხატვრები გამოილიაო, მაგრამ დღეს, როცა ჩემი ვერნისაჟის განახლება გადავწყვიტე, ძალიან მომინდა, დიდი ნიურნბერგელის კიდევ ერთ შედევრზე მეამბნა თქვენთვის.
ალბრეხტ დიურერის “ოთხ მოციქულზე” იმდენი დაწერილა, ახალს უკვე ვეღარაფერს დავამატებ, სამაგიეროდ, გალერეას დავამშვენებ და ესეც დიდი საქმე მგონია.
ამბობენ, მხატვარმა ამ დიპტიქით მშობლიურ ქალაქს უკანასკნელი საჩუქარი უძღვნაო. შესაძლოა, მართლაც ასეა – მე-16 საუკუნის პირველი მეოთხედის მიწურულს, როდესაც ეს სურათი შეიქმნა, თავად დიურერი სამოც წელს უკაკუნებდა, ქვეყანაში კი რელიგიური ქარტეხილი ბობოქრობდა – ნიურნბერგმა ის-ის იყო, ოფიციალურად მიიღო რეფორმაცია.
ერთი შეხედვით, “ოთხი მოციქული” ბიბლიური სიუჟეტის ნაწარმოებია და ამაში არც არავის შეეპარებოდა ეჭვი, რომ არა ერთი უცნაურობა – კომპოზიციას მესამე ნაწილი აკლია. ამის გამო ხელოვნებათმცოდნეები დიდხანს თვლიდნენ, რომ ეს დაუმთავრებელი ტრიპტიქი იყო. ოღონდ საკითხავია, რატომ უნდა ეჩუქებინა მხატვარს საყვარელი ქალაქისათვის დაუსრულებელი ქმნილება, ისიც საზეიმო ვითარებაში? ამ კითხვაზე პასუხი არც ისე იოლი მოსაძებნი აღმოჩნდა და, საბოლოოდ, მკვლევარები იმ დასკვნამდე მივიდნენ, რომ სურათი უფრო ღრმა შინაარსის შემცველი გახლდათ.
Posted in მოლის ბიბლიოთეკა, tagged ებენეზორ დორსეტი, მოლის ბიბლიოთეკა, მულტფილმები, ო'ჰენრი, პროზა, ქართული თარგმანი, წითელკანიანთა ბელადი, Маша и Медведь, Чертёнок с пушистым хвостом on იანვარი 25, 2013| 35 Comments »
სანამ თამადას ავირჩევდეთ კი არადა, პოსტზე გადავიდოდეთ, მკითხველებთან სახალისო შეთავაზება მექნება – მოდი, რაფინირებული ინტელექტუალების მანტია გვერდზე გადავდოთ და ცოტა ხნით იმ პატარა, ახტაჯანა გოგო-ბიჭებად ვიქცეთ, შინაურებს სისხლს რომ ვუშრობდით…
***
ო’ჰენრის მოკლე მოთხრობებს შორის, ყველამ რომ ლამის ზეპირად ვიცით, ერთი განსაკუთრებით გამორჩეულია და სხვებს თითქმის არაფრით ჰგავს. არც “მოგვთა ძღვენივით” რომანტიულია, არც “უკანასკნელი ფოთოლივით” გულისმომკვლელი, ვერც “სანამ ავტო იცდიდა”-ს შეადარებ და ვერც “გზებს, რომლებსაც ვირჩევთ”… სულ სხვა ტონალობაშია დაწერილი და ოდესმე თუ ეტალონური იუმორისტული ნაწარმოების დასახელება მთხოვეს, უკეთესის მოძიება ნამდვილად გამიჭირდება.
სათაურიდანვე მიხვდებოდით – დღეს “წითელკანიანთა ბელადზე” უნდა გიამბოთ.
აი, დავწერე ეს წინადადება და “გიამბოთ”, ცოტა არ იყოს, მეხამუშა – წიგნის მოყვარული არ მეგულება, რამდენჯერმე არ ჰქონდეს გადაკითხული. თავად მე ღრმა ბავშვობაში, აწ უკვე ნაფლეთებად ქცეული მოყვითალო კრებულით გავიცანი და პირველი შთაბეჭდილებაც დღემდე მახსოვს – ჰომერული სიცილი ვერაფრით გამაწყვეტინეს.
Posted in Me, tagged გაღვიძება, იაკო, ილუზიონი, მაღვიძარა, მოლი ბლუმი, რეჟიმი, ტელევიზორი, შაბათ-კვირა, ძილი, iakom tkva on იანვარი 23, 2013| 69 Comments »
IAKOM TQVA
სკოლაში ქართულ ხალხურ ანდაზებს კი გვასწავლიდნენ, მაგრამ “დილის ძილი პატარძლის მზითევს ჯობიაო” – რომ გვითხრეს, ან გაკვეთილებს ვაცდენდი, ან გულისყურით არ მომისმენია. სხვათა შორის, სულ ტყუილად…
ჩემები დღესაც სიცილით იხსენებენ, როგორ ვაპროტესტებდი ცხრა საათზე საძინებლისკენ გაგზავნას – ამდენი დრო ძილში რატომ უნდა გაიფლანგოს-მეთქი… გულახდილად გეტყვით, ეფექტიან თაიმ-მენეჯმენტზე მეტად სატელევიზიო პროგრამა მაწუხებდა – ყველაფერი საინტერესო თერთმეტის მერე იწყებოდა. ბავშვებს კი ღამის ტეხას გვიკრძალავდნენ, ერთადერთი გამონაკლისი შაბათი იყო, ისიც “ილუზიონის” ხათრით.
რა ვიცოდი მაშინ, რომ ის ავადსახსენებელი ხალხური სიბრძნე ჩემთვის ასეთი საჭირბოროტო საკითხი გახდებოდა. ჰოდა, იმდროინდელი ცოდვებისთვის ახლა ვისჯები და გემრიელი, უშფოთველი და უდრტვინველი ათსაათიანი ძილი ლამის ოცნებად მაქვს ქცეული.
Posted in მოლის ბიბლიოთეკა, tagged ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა, კონ იგულდენი, ლიზი დუნკანი, ლიტერატურული ზღაპრები, მოლის ბიბლიოთეკა, პროზა, საბავშვო ლიტერატურა, ტოლინები, ქართული თარგმანი, ქროლივუდი on იანვარი 21, 2013| 37 Comments »
ერთი ეს მითხარით, ქროლივუდში თუ ყოფილხართ ოდესმე? ან რაიმე თუ გსმენიათ?
არაო? მაშინ იცოდეთ, რომ ძალიან ბევრი დაგიკარგავთ.
ახლა, ეს რომ ვთქვი, ცოტა არ იყოს, შემრცხვა – ისე გამომივიდა, თითქოს ამის შესახებ უხსოვარი დროიდან ვიცოდი და პირველად გუშინ არ გავიგე, როცა თაროდან ორიოდე კვირის წინ ნაყიდი წიგნი გადმოვიღე, პრიალაფურცლებიანი და ბუთქუნა, წითელ ყდაზე უცნაური წარწერით – “ტოლინები“.
მოკლედ, ეს ქროლივუდი ფრიად უცნაური, პაწაწინა არსებებით დასახლებული ქვეყანა ყოფილა. სულ ერთი ციცქნა, ფრთოსანი ტოლინები ფერიებში არ უნდა აგვერიოს – ამის შესახებ კონ იგულდენმა თავიდანვე გაგვაფრთხილა – ქროლივუდის მკვიდრნი აგურის გამძლეობით გამოირჩევიან თურმე და, თავად განსაჯეთ, სიფრიფანა ფერია აქ რა მოსატანია.
Posted in თავჩაქინდლულთა ქრონიკები, tagged amazon.com, ბიბლიოთეკა, ელექტრონული ბიბლიოთეკა, თეთრფურცელა, მოლი და ქინდლი, რიდერი, ქინდლი, E Ink, E-books, Kindle DX, Kindle Mini, Kindle Paperwhite on იანვარი 18, 2013| 86 Comments »
კაცმა რომ თქვას, ტექნიკური პროგრესის კუდში მადევარი არასოდეს ვყოფილვარ. ბოლო მოდელებზე გული არ მიმდის – სამი წლის წინ ნაყიდი ტელეფონი დღესაც თავდადებით მემსახურება და გამოცვლა ფიქრად არ გამივლია.
ოღონდ, საქმე კითხვას თუ ეხება, ეს მოკრძალება და შეჩვეული ნივთებისადმი ერთგულება სადღაც ქრება ხოლმე.
წელიწადზე მეტ ხანს ჩანთით Kindle Mini-ს ვატარებდი და გრეისს თავი არ შეურცხვენია. არ უღალატია, ჭირვეულობით არ შევუწუხებივარ… საპრიზო DX-ც მედო თაროზე, მაგრამ “ამაზონმა” ახალი რიდერები წარადგინაო, რომ გავიგე, ერთი სახელგანთქმული ბლოგერის არ იყოს, ხერხემალი ამიცახცახდა.
ის დღე იყო და უკიდეგანო ონლაინ-მარკეტზე გაასმაგებული მონდომებით დავბოდიალობდი, სარეკლამო პროსპექტებს ვათვალიერებდი, ვოხრავდი და აჩქარებულ გულისცემას “რად გინდა სამი “ქინდლი”-ს მსგავსი შეგონებებით ვიოკებდი.
დეკემბერში, თუ გახსოვთ, გრეისი გავათხოვე და თავი ისე მარტოსულად და მიტოვებულად ვიგრძენი, ჩემი საყვარელი სათამაშო ლამის ცოცხალ არსებასავით მომენატრა. არა, საკითხავი არ მომკლებია, ბიბლიოთეკით იოლას გავდიოდი, ჟურნალებიც დამიგროვდა, მაგრამ რიდერი მაინც სხვა ყოფილა…
ვეღარ მოვითმინე და საახალწლოდ, პერსონალურ თოვლის ბაბუას (აი, იმას, ყველაფერს რომ მისრულებს) შევეხმიანე, საუკუნეა, არაფერი მითხოვია და ნუ გამაწბილებ-თქო…
Posted in ჯეოპარდი, tagged ბლოგერი, ბლოგი, ბლოგინგი, ბლოგოპარდი, ბლოგოსფერო, ბლოგპოსტი, ქართული ბლოგოსფერო, ჯეოპარდი on იანვარი 16, 2013| 65 Comments »
აი, გავაცილეთ ძველი 2012 წელი, ახალსაც შევეგებეთ, ზოგი წყნარად და მოკრძალებულად, ზოგი ზარ–ზეიმით და შუშხუნების სროლით, ზოგიც გოჭის კუდით კბილებში. საახალწლო ორომტრიალი მინელდა, ხორაგი შეცოტავდა და გატანჯულმა გონებამაც მოითხოვა ინტელექტუალური საზრდო. ჰოდა, ჯეოპარდის თემად ჩვენი ბლოგოსფეროს ვარსკვლავურ პოსტებზე უკეთესს რას შევარჩევდი – მკითხველი კიდევ ერთხელ გაიხსენებს. მაშ, ასე,
Автора на сцену!
Posted in მოლის ბიბლიოთეკა, tagged ამბავი თვითმკვლელთა, თანამედროვე ქართული ლიტერატურა, მოლის ბიბლიოთეკა, პოეზია, სალომე ბენიძე, სუიციდი on იანვარი 14, 2013| 40 Comments »
ოდესღაც ძალიან მიყვარდა პოეზია.
შემეძლო, ლექსების ფურცვლაში ღამე გამეთენებინა და მერე მეგობრებისთვის წამეკითხა მოწონებული სტრიქონები აღფრთოვანებული ხმით და ანთებული თვალებით.
ოღონდ ეს იყო ადრე. ძალიან ადრე.
მას შემდეგ ბევრმა წყალმა ჩაიარა და ჩემში ნელ-ნელა ჩაინავლა ყრმობისდროინდელი სიყვარული – ცხოვრებისეულმა პროზამ დაჯაბნა.
ალბათ, ასე დარჩებოდა კიდევ კარგა ხანს, თუ სამუდამოდ არა, შემთხვევით ერთი გოგოს სტროფებს რომ არ გადავყროდი.
თავიდან ჩვეულებრივი გოგო მეგონა – მხიარული, ქერათმიანი, ყვითელი კაბების, მზისა და რუჯის მოყვარული. აი, ისეთი, ყოველი ფეხის ნაბიჯზე რომ შეხვდები.
მერე, ფოტოებს რომ დავაკვირდი, შევამჩნიე – როცა იღიმებოდა, თვალები მაშინაც სევდიანი ჰქონდა.
შემიყვარდა მისი ჩანაწერების კითხვა. ზოგი მეტად მომწონდა, ზოგი – ნაკლებად, მაგრამ ის კი შევამჩნიე, რომ ხანდახან, ჩემთვის, ზოგიერთ სტრიქონს ვიმეორებდი ხოლმე.
ისიც, თითქოს ჯიბრზე, ხშირ-ხშირად მახვედრებდა ახალ ნოუთებს ფეისბუქის კედელზე. წავიკითხავდი და გულზე მომხვდებოდა.
და ამ რამდენიმე დღის წინ ისეთი ლექსი დადო, შოკიდან ჯერ არ გამოვსულვარ.
კარლსონი ფეისბუქზე
 | tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ცეც… ჩანაწერზე |
 | დიანა კომენტარი მარკ შაგალის სიყვარულის ს… ჩანაწერზე |
| სანდრო ვარშანიძე კომენტარი ასტრიდი – ღიმილის ორდენი… ჩანაწერზე |
 | tamara კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე |
 | Molly Bloom's Day კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე |
 | მარი კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე |
| ანონიმური კომენტარი ბოცო, გვანცა, ბოლოკა და ყ… ჩანაწერზე |
| Molly Bloom's Day კომენტარი ჩემი “მარადისობის კანონი… ჩანაწერზე |
 | ლალი კომენტარი ჩემი “მარადისობის კანონი… ჩანაწერზე |
 | Sofiko sordia კომენტარი მულტფილმები, რომლებსაც ვკითხულ… ჩანაწერზე |
