Piquant Soviet Pin-Up

მარტი 28, 2011 ავტორი Molly Bloom's Day

“საბჭოთა კავშირში სექსი არ არსებობს!” – სასტუმრო “ლენინგრადის” ადმინისტრატორის და საბჭოთა ქალთა კომიტეტის წევრის ლუდმილა ივანოვას ამ პათეტიკურ შეძახილს კომუნისტური აბსურდის ანთოლოგიაში ღირსეული ადგილი უჭირავს და ციტირების სიხშირით მარქსიზმ-ლენინიზმის კლასიკოსების ბარე ორ აფორიზმს არ ჩამოუვარდება. ფსევდო-მორალიზმის და პურიტანობის კლასიკურ ნიმუშს ანეკდოტებშიც შეხვდებით, ჟურნალ-გაზეთების ფურცლებზეც და კინოფილმებშიც. “ლენინგრად-ბოსტონის” ტელეხიდის გაოგნებული ამერიკელი მონაწილეების რეაქციას კი ჩანაწერის ეთერში გასვლიდან 25 წლის შემდეგაც ღიმილით იხსენებენ.

დედამიწის ერთ მეექვსედზე გადაჭიმულ პირველ კომუნისტურ სახელმწიფოში, ბუნებრივია, სექსიც არსებობდა და თქვენ წარმოიდგინეთ, ეროტიკაც. 1964 წელს, დიდი სტალინის ერთგული თანამებრძოლის, ნიტიკა ხრუშოვის ზეობის ჟამს, “ფლეიბოის” საბჭოთა ვოიაჟისა და რკინის ფარდის მიღმა გადაღებული ეროტიკული ფოტოსესიის შესახებ ლორდ ვეიდერმა ისე დაწერა (Sex in USSR და გაშიშვლებული სტალინა), სათქმელი არაფერი დატოვა. მე სხვა ამბავს მოგიყვებით.

ვალერი ბარიკინის გვარს ამ რამდენიმე თვის წინ, რუსული “ფლეიბოის” ფურცვლისას გადავაწყდი. ნიჟნი-ნოვგოროდელი მხატვრის შემოქმედების მთავარი თემა ერთი შეხედვით აბსოლუტურად უპერსპექტივო სოც-რეალიზმია. ნატიფი ხელოვნების მოყვარულები დამეთანხმებიან – სოც-არტზე უღიმღამო, უფერული და უინტერესო მიმართულება ძნელად თუ მოიძებნება. ჰიპერტროფირებული კუნთების გროვად ქცეული, უსახური და უშინაარსო ფიგურებით თანამედროვე აუდიტორიის დაინტერესება უკიდურესად რთულია, მაგრამ ბარიკინი ამას ღრმად ამბივალენტური ელემენტების მიქშირებით ახერხებს – საბჭოთა სოც-არტს პიკანტური დეტალებით ამდიდრებს, რაც იმდენად პარადოქსული მოვლენაა, გულგრილად გვერდს ვერ აუვლი.

დაკვირვებული თვალი ამ კომპოზიციებში იოლად ამოიცნობს ამერიკული მასს-კულტურის ერთ დროს პოპულარული მიმდინარეობის – Pin-Up-ის მორიგ ვარიაციას (სხვათაშორის, Pin-Up-ს, კოკა-კოლას მსგავსად, საბჭოეთში იდეოლოგიურად მავნე პროდუქტად მიიჩნევდნენ). ცხადია, ბარიკინის შარჟების და საუკეთესო ამერიკელი მხატვრების მიერ შექმნილი კოლაჟების შედარება არც შეიძლება. რუსული ასლის წარმატების მიზეზი სხვაგან უნდა ვეძებოთ.

ინტერნეტში ბარიკინის ორმოცდაათამდე კოლაჟია ხელმისაწვდომი. მათი ნაწილი თავის დროზე ფართოდ გავრცელებული საბჭოთა პლაკატების პაროდიული ვერსიაა, ნაწილი კი ყოფით, ყველასთვის ნაცნობ სცენებს ასახავს – ბიბლიოთეკა, სასადილო, სკოლა… ჩემი მკითხველების უმრავლესობა, სავარადოდ, არც დიად საბჭოეთს მოსწრებია და არც მზიურ საქართველოს, მაგრამ მე ნამდვილად მიმგზავრია ასეთი მატარებლით და ის ავტომატიც კარგად მახსოვს, სამ კაპიკად უბრალო გაზიან წყალს რომ ასხამდა, ხუთად – სიროფიანს.

პოსტ-საბჭოთა სივრცის ყველა სახელმწიფოზე თავს ვერ დავდებ, მაგრამ რუსეთში ძველი სიმბოლიკა იშვიათი პოპულარობით სარგებლობს. ვარსკვლავიან-გერბიანი მაისურები ფეხბურთის და ჰოკეის გულშემატკივართა ჩვეული სამოსია, მოსკოვში, არბატზე, ყველაზე კარგად “კომუნისტური” სუვენირები იყიდება, ტელეკომპანია “НТВ+”-ის ერთ-ერთი კინოარხი მხოლოდ მოკავშირე რესპუბლიკების კინოსტუდიებში გადაღებულ მხატვრულ ფილმებს აჩვენებს და სადღესასწაულო შოუებიც უხვად არის გაჯერებული საბჭოური ელემენტებით…

ვფიქრობ, ფსევდო-საბჭოთა Pin-Up-ის პოპულარობის საიდუმლოც ამაშია. ნოსტალგია, მეტნაკლებად, ყველას აწუხებს და სულაც არ არის აუცილებელი, მაინცდამაინც უაზრო შაბათობები, ერთპარტიული სისტემა, პომპეზური ყრილობები და თბილისი-მოსკოვის თვითმფრინავის 37 მანეთიანი ბილეთი გახსენდებოდეს. წითელ იდეოლოგიასთან საერთო არაფერი მაქვს, მაგრამ ხანდახან სატელევიზიო კინოდარბაზი “ცისკარაც” მენატრება, ოცკაპიკიანი პლომბირის ნაყინიც, “ილუზიონიც” და ფოსტალიონის მოტანილი ჟურნალებიც.

P.S. ამ ერთი კვირის წინ, “ექს ლიბრისში” რუმინელი მწერლის ვასილე ერნუს ახალი წიგნი მომხვდა ხელთ. “დაბადებული საბჭოთა კავშირში” მაცდუნებლად ჟღერდა. მალევე წავიკითხე. არც დიდად საინტერესო აღმოჩნდა და მთარგმნელიც გვარიანად სცოდავდა, მაგრამ მაინც მომეწონა – ბავშვობა გამახსენა და კარგა ხნის წინ ჩაფიქრებული პოსტის დაწერაც დააჩქარა.

Posted in არტი | Tagged არბატი, არტი, გამომცემლობები და წიგნის მაღაზიები, დაბადებული საბჭოთა კავშირში, ეროტიკა, ექს ლიბრისი, ვალერი ბარიკინი, ვასილე ერნუ, ილუზიონი, კოკა-კოლა, კომუნისტური სიმბოლიკა, მოსკოვი, ნიჟნი-ნოვგოროდი, საბჭოთა კავშირი, სოც-არტი, ფეხბურთი, ფლეიბოი, ცისკარა, ჰოკეი, НТВ+, Pin-Up, USSR | 140 Comments

140 Responses

on მარტი 28, 2011 at 10:16 AM | პასუხი ლიბიკა სილვესტრის

:) :) სასაცილო იყო :) თუმცა სევდიანიც არის. რა საშინლად მახინჯ გარემოში ცხოვრობდა ხალხი :(

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 11:00 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  სიმახინჯე უდაოდ, მაგრამ მე რაღაცები მაინც კარგად მახსენდება…
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 11:29 AM | პასუხი ლიბიკა სილვესტრის
    
    ისე, მე ვერ მოვესწარი მაგ პერიოდს :დ უცნაურია, მაგრამ არაფერი მახსოვს საბჭოთა საქართველოდან :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:34 AM მოლი ბლუმი
      
      უცნაურზე უფრო სასიხარულო მგონია მე…
      
      საბჭოთა და კარგი ბევრი არაფერი იყო, მაგრამ რაღაცებს არა უშავდა.
      
      LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 11:35 AM | პასუხი kevana
    
    კარგიც ჰქონდათ…
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:37 AM მოლი ბლუმი
      
      ჰქონდათ, რა თქმა უნდა.
      
      უბრალოდ, ცუდი ბევრად მეტი იყო.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:40 AM kevana
      
      ცუდი ბევრი იყო, კე :(
      სამწუხაროდ, .. იცი როგორ გამოვიდა? აი ხაჭაპურს რომ დაწვავ და საჭმელად რომ ვერ ივარგებს, არადა ხაჭაპურია კაცო, ყველაზე გემრიელი საჭმელი (ჩემთვის)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:45 AM მოლი ბლუმი
      
      ეჰ… მეც მიყვარს ხაჭაპური :(
      
      და ხანდახან დამწვარიც იჭმევა :)
      
      LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 11:21 AM | პასუხი Lord Vader

რუსული “ფლეიბოის” ფურცვლისას გადავაწყდი.

მისტერ ჰეფნერ, უთხარით მოლი ბლუმს, რომ ეს ჟურნალი მხოლოდ კაცებისთვისაა :)

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 11:25 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მისტერ ჰეფნერ, თქვენ ხომ მაინც იცით, რომ ლორდ ვეიდერი ცდება – “ფლეიბოი” ჭკვიანი, მდიდარი, გემოვნებიანი მამაკაცების და მათი ქალების ჟურნალია…
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 11:38 AM | პასუხი kevana
    
    ლორდ, მოლი, ნუ მაბნევთ, ეს უსამართლობაა… რა ვიფიქრო ახლა ლორდის კომენტარის მერე? ა? :ეჭვ:
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:39 AM მოლი ბლუმი
      
      რა არის აქ დასაეჭვებელი? “ფლეიბოის” მარტო მამაკაცები არ კითხულობენ. ახალი ამბავია?
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:41 AM kevana
      
      კი, მე მეგონა რომ მარტო კაცები კითხულობდნენ…
      
      აბა მაშინ რა გამოდის, ქალების ჟურნალი რომ არის “და ქალი”, იმას კაცებიც კითხულობენ? :0_o:
      
      I’m shocked..
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:44 AM მოლი ბლუმი
      
      “და ქალი” არ ვიცი მე :)
      
      ასეთ ჟურნალებს, გინდა ქალის იყოს, გინდა კაცის და გინდა – ანდროიდის, მაინც არ ვკითხულობ ;)
      
      სხვათაშორის, ერთერთ ბოლო “ფლეიბოიში” სტივენ კინგის ახალი მოთხრობა დაბეჭდეს და საერთოდ, მანდ ახალი პროზაც ხშირია და საუკეთესო ბელეტრისტიკაც იბეჭდება.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:00 PM kevana
      
      რუსულ ფლეიბოიში?
      
      აუ, მინდა… კინგზე მაბოდებს, “ნამბერ თუ” ფანი ვარ :დ :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:02 PM მოლი ბლუმი
      
      მახსოვს და იმიტომაც გითხარი, თორემ მანდ სხვა არანაკლებ საინტერესო ავტორებიც იბეჭდება.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:06 PM Lord Vader
      
      ქალების ჟურნალი რომ არის
      
      http://en.wikipedia.org/wiki/Playgirl
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:08 PM მოლი ბლუმი
      
      სადღაც წავიკითხე, “ფლეიბოის” ეშხით დაიწყეს გამოცემა და მალევე ჩავარდაო…
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:13 PM Lord Vader
      
      ალბათ, კაცები უფრო აფასებენ ლამაზ ქალებს, ვიდრე ქალები – კაცებს :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:15 PM მოლი ბლუმი
      
      ფემინისტების გამოშვებული რას ივარგებდა…
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:29 PM kevana
      
      უუუუუჰმნ…. რა ჟურნალია, იფ :დ :დ :დ
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:30 PM მოლი ბლუმი
      
      მანდ კინგი არ იქნება, ქევან :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:33 PM kevana
      
      სამაგიეროდ სხვა რამეა :დ :პ
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:37 PM მოლი ბლუმი
      
      ნუ, ჰო… სხვა რამე – იცოცხლე…
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:04 PM Lord Vader
      
      “ფლეიბოის” მარტო მამაკაცები არ კითხულობენ
      
      ქალები კითხულობენ.
      მამაკაცები – ათვალიერებენ. :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:05 PM მოლი ბლუმი
      
      :))))
      
      სადღაც ესეც მართალია :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 3:06 PM Jessie
      
      ნამდვილად :)))))
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 3:16 PM მოლი ბლუმი
      
      უდაოდ :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:06 PM tamaRa
      
      მე “კოსმოპოლიტენს” არ ვკითხულობ, თუ კარგია :) :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 12:00 AM მოლი ბლუმი
      
      არც მე ვკითხულობ…
      
      LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 12:02 PM | პასუხი kevana

მართლა, ლორდი აქაა და ბარემ ვკითხავ: მაგის ბლოგზე გაზაფხული ხო მოვა? მოკლეკაბების დრო ანუ :დ :დ : დ (ნუ მე იმედი მაქვს პოსტები გაჩნდება და…)

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 12:04 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ლორდმა, სულ არ წავსულვარ, მხოლოდ შვებულებაში გავედიო და რა ვიცი, მეც დიდი იმედი მაქვს…
  
  LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 12:15 PM | პასუხი Lord Vader
  
  ჯერ დაგროვდეს რაც თვითმფრინავიდანაა გასატანი :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 12:16 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
    
    ლორდი დაბრუნდება!
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:33 PM kevana
      
      aeee xlapushkebiiiii
      
      He’ll be back…
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 12:33 PM მოლი ბლუმი
      
      ტერმინატორივით :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:20 PM kevana
      
      ტერმინატორზე უკეთესი არაა? :დ
      დარქ ვეიდერ :დ :დ :დ
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:23 PM მოლი ბლუმი
      
      პერსონაჟი ათასჯერ უკეთესია… სად ლუკასი და სად შვარცნეგერი. მაგრამ ვეიდერი თუ ბრუნდება, აღარ მახსოვს. ტერმინატორი ბრუნდება :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:27 PM Lord Vader
      
      სამწუხაროდ არ ბრუნდება :(
      დართ სიდიუსი ბრუნდება, ვეიდერი – ვერა :(
      http://wp.me/p1mSHJ-53
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:30 PM მოლი ბლუმი
      
      უახლოეს არდადეგებზე უნდა ჩავუჯდე ეპიზოდებს. გადმოვწერ და მიჯრით ვუყურებ. თითქმის არაფერი მახსოვს :(
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:33 PM Lord Vader
      
      თბილისში არიან ფანები – დარბაზის დაქირავებას აპირებდნენ და ყველა ეპიზოდის ნახვას. მეც მითხრეს ფბ-ზე მიპოვეს, მარა მაგდენს ვერ გავუძლებ-თქო. :) თუმცა, მგონი ჩაიშალა პროექტი.
      
      მაგრამ კონკრეტულად ეგ ეპიზოდი არაა ფილმში. ეგ ე.წ. იქსთენდედ ვარსიაა – აი წიგნები რომ გამოვიდა და თამაშების სცენარები და ა.შ. მოკლედ ორიგინალ ვერსიამდე რაც ხდება და იმის შემდეგ.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:40 PM მოლი ბლუმი
      
      მე შინ ვუყურებ. კომპიუტერში. ფინჯან ყავასთან ერთად.
      
      “ომების” წიგნად წაკითხვა დიდი ხანია, მინდა. ვეძებ და ვერსად მივაგენი. ამას წინათ, “პარნასში” ვიპოვნე, ოღონდ ძალიან მოუხერხებელი ფორმატით იყო გამოცემული. ვერც ჩანთაში ჩაიდებ და ხელიც დაგეღლება. ნორმალურ ფორმატს მივაგნებ სადმე და წავიკითხავ.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:48 PM Lord Vader
      
      რამდენია იცი? :) უთვალავი :)
      თან გრძელდება და ისევ წერენ ახალ ეპიზოდებს. მთლიან ციკლს ვგულისხმობ.
      მე არ წამიკითხავს, მაგრამ ბლოგისთვის ეპიზოდებს რომ ვწერდი მაშინ დამჭირდა მოკლე მიმოხილვა.
      
      მაგრამ თავად იმ 6 ეპიზოდს რაც შეეხება – იქ მინიმუმ 1 ძალიან კარგი ავტორია – ლი ბრექეთი. კარგი ფანტასტია საკმაოდ.
      
      LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 12:45 PM | პასუხი ნატალია ჩხენკელი

ის ტელეხიდი კარგად მახსოვს :D ამხაბნაგი ივანოვაც, კმაყოფილი და ამაყი რომ აკეთებდა ამ განცხადებას :) გაოგნებული ამერიკელების სახეებიც(განსაკუთრებულად ერთი შინელსმაგვარი პალტოიანი ბიჭი დამამახსოვრდა) და არანაკლებ გაკვირვებული ჩემი თავი (ჩვენ მაშინ ,,მაგ ამბავს” სექსს არ ვეძახდით) :)
…საბჭოთა საქართველო…იყო მაშინ ბევრი ცუდი და ცოტა კარგიც,მაგრამ იცი მოლი,მე ეგ პერიოდი ცუდად მაინც არ მახსენდება.ალბათ იმიტომ, რომ ბევრად ახალგაზრდა ვიყავი-ნაკლები პრობლემებით, ლაღი ყოფით,ლამაზი ოცნებებით…
….უფ,ფიქრებმა გამიტაცა,ღიმილით მივშტერებივარ ეკრანს…:)რამდენი რამ გამახსეეენდაააა……….:):)

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 12:53 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მაინცდამაინც და განსაკუთრებით ცუდად არც მე მახსენდება. ახალგაზრდა კი არა და პატარა ვიყავი მაშინ და პატარა რომ ხარ, ირგვლივ ყველაფერი კარგია :)
  
  101 არხიანი ტელევიზია მაქვს შინ და ხანდახან ის ორი – მოსკოვი და თბილისი მენატრება.
  
  კალათბურთის მატჩებს სამ კვირაში ერთხელ აჩვენებდნენ, პროგრამაში ვპოულობდი და ველოდებოდი. ახლა მთელი არხი მაქვს შინ, 24 საათი მხოლოდ კალათბურთია და თვეში ერთხელ თუ გადავრთავ…
  
  LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 12:46 PM | პასუხი Annie

როგორი ჭრელია სსრკ აქ !!
პირველი სურათი მომეწონა განსაკუთრებით.

მოგონებებით დაჩქარებულმა პოსტმა შემეცნებითი ფუნქცია იტვირთა ჩემს შემთხვევაში.
:))

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 12:50 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მე სამივე სურათი მომწონს, ანი :)
  
  კოლაჟები დავათვალიერე და საუკეთესოები ავარჩიე. თუმცა, დანარჩენებიც კარგია… პოსტის გადატვირთვას მოვერიდე, თორემ სხვებიც ივარგებდა.
  
  LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 2:28 PM | პასუხი როდე

არის რაღაც მოგონებები, როდესაც იმ ჯოჯხეთშიც კი სასიამოვნოდ ახსენდება ადამიანს, რა უცნაურია, ადამიანი ყოველთვის ეძებს დადებითს და იმას იმახსოვებს. მაგრამ ზოგჯერ, იმ ჯოჯოხეთსაც ივიწყებს და ეს უკვე პრობლემაა. ეს პრობლემა აქვს სწორედ ჩვენს “გულმავიწყ” საზოგადებას.

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 2:39 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ადამიანის მეხსიერება შერჩევითია. მხოლოდ კარგს იმახსოვრებს… უფრო სწორად, კარგს ბევრად უკეთ იმახსოვრებს და არავინ იცის, ცუდია ეს თუ პირიქით. ალბათ, უფრო პირიქით.
  
  მე წითელი ჯოჯოხეთი არ დამვიწყებია, მაგრამ რაღაც კარგი მაინც იყო და იმას ვიხსენებ ზოგჯერ. ჩემი ბავშვობის ქალაქში (ამას წინათ დავთვალე) ერთდროულად 11 კინოთეატრი მუშაობდა. ახლა მხოლოდ ერთია….
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 4:37 PM | პასუხი როდე
    
    მეც მაქვს კარგი მოგონებები, მაგას ვერ ვუარყოფ :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:41 PM მოლი ბლუმი
      
      არც არის საჭირო უარყოფა :)
      
      LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 3:05 PM | პასუხი Jessie

ყველა რომ გაჰკიოდა მართლაც რომ: საბჭოთა კავშირში სექსი არ არსებობდა, აბა ჩვენ წეროებმა მოგვიყვანეს და კომბოსტოში გვიპოვეს? თუ სპეციალური “პრაბირკის” წყალობით გავჩნდით ამქვეყნად/
ყველაფერი იყო მაგრამ ყველაფერი დამალულად და ფარულად არსებობდა, ახლა რომ გაჰკივიან იმასთან ვარ და ამასთან ვარ – ახლა აღარ ეშინიათ. დემოკრატიაა.. ადრე არ იყო დემოკრატია და გარყვნილების გამო სჯიდნენ , ამიტომ უმრავლესობა ვითომ ქალიშვილი იყო :))))))
მოლი საინტერესო პოსტია.. და საერთოდ რა, ბევრი რომ არ ვილაპარაკო ხოლმე, შენს პოსტებს უნდა ბოლოში მიაწერო წინასწარ: “ჯესის თქმით ეს კარგი პოსტია”

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 3:15 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მშვიდობაში ახალი ავატარი :)
  
  მადლობა :) ოღონდ, მე მაინც მირჩევნია, შენ მიაწერო ხოლმე :)
  
  ასე უფრო ლამაზი გამოვა…
  
  LikeLike
  - on მარტი 29, 2011 at 1:44 PM | პასუხი Jessie
    
    მადლობა ავატარის ხსენებისათვის :))
    კარგი იყოს როგროც შენ გენებოს ^_^ მივაწერ ხოლმე :))))
    
    LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 2:08 PM მოლი ბლუმი
      
      გამახარებ :)
      
      LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 4:24 PM | პასუხი kevana
  
  ჰეჰე, რა გამახსენდა, არამგონია მთლად ზუსტად შეეხებოდეს, მაგრამ მაინც, ერთი მუსულმანური ანდაზით:
  “ფარულად ჩადენილი ცოდვა სახალხოდ ჩდენილ სიკეთეზე უკეთესიაო”, ეს გულისხმობს ალბათ იმას, რომ ყველაფერის სახალხოდ გამოფენა არაა კარგი : )
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 4:27 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
    
    აქ, ალბათ, ის იგულისხმება, რომ სახალხოდ ჩადენილ სიკეთეს ფასი არ აქვს…
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:41 PM faifuris angelozi
      
      ხო სიკეთე ფარულად უნდა კეთდებოდეს
      თორემ ცოდვა სიკეთეს კი არ სჯობს.
      პ.ს. არტეკი მახსენდება,ძალიან მინდოდა იქ წასვლა და გაგრა თავისი ფიჭვნარის სურნელით(,პიონერის ყელსახვევი რომელიც ვეღარ გავიკეთე,პარადი ყოველ 1 მაისს სადაც მამას სულ დავყავდი და 20კაპიკიანი გლიასე))
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:47 PM მოლი ბლუმი
      
      ცოდვა ცოდვაა, გინდა ფარული, გინდა სახალხოდ ჩადენილი.
      
      აი, სახალხოდ გაკეთებული სიკეთე მთელს თავის ღირებულებას კარგავს.
      
      რძის კოქტეილი გამახსენდა გლიასეზე. 10 კაპიკი ღირდა და ყოველთვის ორ ჭიქას ვსვამდი ხოლმე.
      
      მაკდონალდსის კოქტეილი ახლოსაც ვერ მივა.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:54 PM faifuris angelozi
      
      როგორ მენატრება გლიასე ვერ წარმოიდგენ,ჩვენთან გასტრონომში მაგ სექციაში გამყიდველს დღემდე ვახსოვარ,ეხლაც კი მცნობს და მეუბნება დღეში 7ჯერ სვამდიო)))
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 5:13 PM მოლი ბლუმი
      
      მულტფილმები?
      
      არავინ მითხრას, რაც დღეს გადის ტელევიზორში, ძველს ჯობიაო.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 5:20 PM Lord Vader
      
      მე გეტყვი :)
      რასაც დღეს აკეთებს დისნეი ან WB არაა უარესი იმაზე, რასაც ადრე აკეთებდნენ. საკაიფო ანიმაციები აქვთ. და სხვა სტუდიებიც. სრულმეტრაჟიანები რაც გამოვიდა ამ ბოლო დროს ძალიან სახალისოებია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 5:26 PM მოლი ბლუმი
      
      ტვ-თი რომელი სრულმეტრაჟიანი გადის?
      
      სათამაშოები, საშობაო ზღაპარი და პიქსარის ანიმაცია არ ითვლება. არც დისნეის კლუბი – ბავშვობაში მაგასაც ვუყურებდი და კვირა არ გამომიტოვებია.
      
      გრენდაიზერი და კონანი ჯობია ძველ მულტფილმებს? ქართულ არხებზე რასაც აჩვენებენ, დალაგებული არც ერთი არ არის, “დეტსკი მირის” პროგრამასთან ახლოსაც ვერ მოვლენ.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 10:37 PM faifuris angelozi
      
      პიპო და პაპო,კარლსონი,ჩებურაშკა რა ვქნა დღემდე მიყვარს..
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:35 PM მოლი ბლუმი
      
      მეც მიყვარს და რა ვქნა ახლკა, პიქსარი თუ უკეთესს იღებს. მე მაინც ძველი მირჩევნია, თუმცა კარგ ახალსაც დიდი სიამოვნებით ვუყურებ.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 4:55 PM Lord Vader
      
      ახლა ისე გამოგივიდა სასტავი რომ ამბობს აი, მოსკოვის ნაყინი რო იყო – ეგეთი ახლა არააო :)
      მაქშეიქი მაგრად საკაიფოა. :)
      მოსკოვის ერთი ქალები იყო მართლა კონკურენტუნარიანი სხვა ყველაფერი ტრადიციული სავეტსკი ნაგავი იყო. :) ცოტა უკეთესი სხვა რესპუბლიკების ნაგავთან შედარებით.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 5:08 PM მოლი ბლუმი
      
      მაქშეიქი ძალიან მიყვარს. მაკდონალდში სხვას თითქმის არაფერს ვეკარები. მაქშეიქს და ნაყინს.
      
      მე მოსკოვს კი არ მივტირი, ლორდ. ჩემი ბავშვობის პლომბირს და კოქტეილს ვიხსენებ. გემრიელი იყო ძალიან. დღეს სხვა გემრიელობებიც ვიცი და გასტრონომიული კუთხით რომ შევადარო, იქნებ დღევანდელიც ჯობდეს (იქნებ კი არა და აჯობებს), მაგრამ მე ის ძველი სუსნები განსაკუთრებით ტკბილად მახსოვს.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 10:39 PM faifuris angelozi
      
      ლორდ მაქშეიქი გლიასესთან ვერ მოვა,იმის გემო ეხლაც მახსოვს))
      თუმცა ბევრი რამ რომ ნაგავი იყო ამას არ უარვყოფ.
      
      LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 11:59 PM მოლი ბლუმი
      
      აი, მეც ზუსტად ასე მახსოვს ჩემი კოქტეილი…
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 10:40 AM Lord Vader
      
      ეგ სხვა მომენტია.
      მე, მაგალითად, ივერიის ქვეშ რომ ზაბეგალოვკა იყო, ჩემი მეგობარი “ტაშნილოვკას” რომ უძახდა იქ აღებული ჩებურეკი და ჟიგულიოვსკი პივაც გემრიელად მახსენდება…
      არადა, ვიცი, რომ უკიდურესი საზიზღრობა იყო :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 10:47 AM მოლი ბლუმი
      
      აჰა :) ჩვენც მანდ ვართ :) ოღონდ, ჩემი კოქტეილი და ანგელოზის გლიასე საზიზღრობა არ იყო :)
      
      LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 4:41 PM | პასუხი Lord Vader

ისე ახლა ზუსტად Sci-Fi “პალასაზე” ვარ. დილიფ დიქი გადმოვქაჩე ბლომად ქინდლში და ვკითხულობ.
ბევრი რამე წაკითხული კი მქონდა, მაგრამ ვიხსენებ.

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 4:45 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ბოლო საიენს ფიქშენი ერთი კვირის წინ გადავიკითხე – საიმაკის всякая плоть – трава.
  
  შინ პრეტჩეტის და ჟელიაზნის ქართული თარგმანები მიდევს და ჯერ ხელი ვერ მოვკიდე. ნუ, ეს უფრო ფენტეზია. გადაკითხვით ახლა შეკლის იუმორისტულ ფანტასტიკას გადავიკითხავდი.
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 4:51 PM | პასუხი Lord Vader
    
    საიმაკიც ბლომად მაქვს წაკითხული.
    მაგის “სითი” მიყვარს. ქალაქი ან ზოგჯერ ძაღლებად თარგმნიან – ძაღლების ცივილიზაცია როა…. მართლა ძაან მაგარია.
    
    ნუ ამბერის ქრონიკები – TLOTR-ის დონის ციკლია. ეგ და კიდევ ურსულა – ფენტეზის დედ-მამა :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 28, 2011 at 5:10 PM მოლი ბლუმი
      
      საიმაკი ჩემ ტოპ-სიაშია. გემრიელად წერს. რაღაცნაირად მშვიდი რომანები აქვს.
      
      ჰო, ამბერის ქრონიკები :) ილიაუნის გამომცემლობამ თარგმნა პირველი ნაწილი და დანარჩენებიც იქნებაო.
      
      ურსულა უმაგრესია :)
      
      LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 4:49 PM | პასუხი მოლი ბლუმი

კლასიკური ექვსეული არ არსებობს, ლორდ? გაგრძელებების და პაროდიების და იმიტაციების გარეშე.

LikeLike
- on მარტი 28, 2011 at 4:53 PM | პასუხი Lord Vader
  
  კი არსებობს. მაგრამ მანამდე რა იყო და მერე რაა ეგეც საინტერესოა. :)
  პაროდიები არა. პაროდიები ცალკე ამბავია – კოსმიური კვერცხები არი ეგეთი საკაიფო პაროდია მელ ბრუქსისაა, მგონი :)
  ეგ ოფიციალური ვერსიებია – მამა-მარჩენალთან შეთანხმებული. :) Lucas Arts approved :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 28, 2011 at 5:11 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
    
    კოსმოსური კვერცხიი :) მეორე არხი ახალი ჩართული იყო, მაშინ ვნახე მანდ. რაც მე ვიცინეეე….
    
    LikeLike
on მარტი 28, 2011 at 9:04 PM | პასუხი Seymour Glass

სექსის არ ვიცი, მარა სექსუალური განათლება მგონი არ ჰქონდათ. სხვათაშორის ჩვენთან რაც ხდება ეხლა მგონი იმ დროის გადმონაშთი უფოა ვიდრე ფსევდო რელიგიურობა. : )

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 12:00 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მთლად სრული განათლება არც ახლა გვაქვს…
  
  LikeLike
  - on მარტი 29, 2011 at 8:01 AM | პასუხი Mary Poppins
    
    სექსუალური განათლების რა მოგახსენოთ, ჰორმონალური ქორწინებები მაინც ვერ მოვიშალეთ და…
    
    LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 9:15 AM მოლი ბლუმი
      
      კიდევ დიდხანს ვერ მოვიშლით…
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 10:41 AM Lord Vader
      
      ჰორმონალური ქორწინება რაა? :0
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 10:44 AM მოლი ბლუმი
      
      ქალი რომ გინდა და ცოლი მოგყავს. ერთი თვით.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:43 AM Lord Vader
      
      ეგ ქრისტიანული ქორწინებაა. რომ ცოდვაში არ ჩადგე.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:47 AM მოლი ბლუმი
      
      ჰო, და ერთი თვის შემდეგ ჰორმონალური შეტევა გაგივლის და აღმოაჩენ, რომ ცოლი ღრმად მოგბეზრდა და იმასაც მობეზრდი და საერთოდ, ოჯახი მარტო გართობა და სახლობანას თამაში არ ყოფილა და პირველ რიგში შრომა და პასუხისმგებლობაა და შენ ამისთვის მზად არ ხარ…
      
      და რჩება ორი გზა – ან გაშორდე ან ეს მობეზრებული მეუღლე ითმინო.
      
      სამაგიეროდ, ცოდვა არ ჩაგიდენია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:52 AM kevana
      
      ეგ ქრისტიანული ქორწინება არაა, ეს ფსევდორელიგიური ქორწინებაა.. ქრისტიანობა აღიარებს ხორცისა და სულის კავშირს, ერთად, ანუ იდეალ :)
      
      და გარიგება და ე.წ. ბიზნესქორწინება როდიდან გახდა ქრისტიანული, ჰათ? :დ
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 12:12 PM მოლი ბლუმი
      
      გარიგება რა შუაშია, ქევან? აქ სხვა ქორწინებას განვიხილავდით :)
      
      LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 8:00 AM | პასუხი Mary Poppins

კოლაჟები მომეწონა… ტელეხიდი არ მახსოვს, არც მინახავს, სხვებისგან მსმენია ხშირად. ეგ პერიოდი კი ცუდად არც მე მახსენდება, ნატალიასი არ იყოს, მეტისმეტად ახალგაზრდა და ლაღი ვიყავი…

LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 10:37 AM | პასუხი Dissolved Girl

სულ მინდოდა, რომ ჩემი ცხოვრების ერთი შეგნებული თვე საბჭოთა პერიოდში გამეტარებინა და 37 მანეთიან ბილეთებზე და ა.შ. საკუთარი, სუბიექტური შეხედულება მქონოდა. ან მომნატრებოდა, ან არა.

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 10:41 AM | პასუხი Lord Vader
  
  37 მანეთიანი ბილეთი სუფთა კაცური მომენტია. შენ ვერ მოგენატრებოდა. :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 29, 2011 at 10:46 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
    
    არც მომნატრებია :) უბრალოდ, თმაშევერცხლილი “მარად ჭაბუკი” კოლორიტი ძია-კაცები ყველაზე ხშირად მაგ ბილეთს ახსენებენ ხოლმე :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:47 AM Lord Vader
      
      შენ რა ყველას მაგივრად მპასუხობ :) ვინც ინატრა, ნეტავ მენახაო, იმას განვუმარტე. :)
      
      ისე, ახლაც რომ ღირდეს ბილეთები 37 ევრო თუნდაც არ ვიტყოდი უარს. ტრაბზონშიც კი ვერ ჩაფრენილხარ მაგ ფასად.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:58 AM მოლი ბლუმი
      
      უჰ, მეგონა, მე მითხარი.
      
      ნაყინი ოცი თეთრი, კინოს ბილეთი – 25 თეთრი და ასე შემდეგ… კინოში და წიგნის მაღაზიაში სკოლოს ბუფეტიდან მორჩენილი ხურდებით დავდიოდი.
      
      LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 10:49 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  კეთილი იყოს შენი პირველი კომენტარი ამ ბლოგზე :)
  
  მართლა საინტერესოა, თანამედროვე ადამიანის იმპრესიები. მე ის დრო მახსოვს და მეტ-ნაკლებად სუბიექტური ვარ. აი, ვინც არ მოსწრებია, იმას რომ შეახედა თუნდაც ერთი თვით… მართლა საინტერესო იქნებოდა.
  
  LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 10:43 AM | პასუხი Lord Vader

ისე, ეგ პლაკატები რომ დავდე ჩემს ბლოგზე, მაშინაც ვიფიქრე, რომ ეგ გოგო მატარებელში ვერა ბრეჟნევას გავს :) ეტყობა, მუზა იყო :)

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 10:45 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  შენ სხვა პლაკატები გედო ბლოგზე, ლორდ :) ეს აი ნოუ :) იქ მატარებელი კი არა, თვითმფრინავი იყო :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 29, 2011 at 11:38 AM | პასუხი Lord Vader
    
    ეგ პლაკატი არ ამიტვირთია, მაგრამ ხომ ვნახე :)
    მანდ მატარებელია და იქ თვითმფრინავი. მე მაგ მატარებლიან პლაკატს ვგულისხმობ. :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:42 AM მოლი ბლუმი
      
      ჰო, აქ ნამდვილად ჰგავს.
      
      LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 10:57 AM | პასუხი kevana
  
  უი ლოოორდ, ვერა ბრეჟნევა ჩამოდის :დ :დ :დ
  
  შენთვის უსვრია ავრორას… არ მიდიხარ კონცერტზე? შორიდან მაინც ნახო :დ
  
  LikeLike
  - on მარტი 29, 2011 at 10:59 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
    
    წუხელ ვნახე პლაკატი… ლორდ, მართლა ასე მოგწონს?
    
    LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:36 AM kevana
      
      she is so sexual and hot … :d :d :d
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:40 AM Lord Vader
      
      http://wp.me/sBTza-breznevs
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:45 AM kevana
      
      რა, არა?
      ისე, ვიაგრას სხვა გოგოებიც არანაკლებ სეხსუალურები არიან… მაგრამ რას ვიზამთ, …
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:51 AM Lord Vader
      
      ანა სედაკოვას ძუძუები ♥
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:41 AM მოლი ბლუმი
      
      :))))) მე სექსუალობა სულ სხვანაირად მესმის :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:49 AM kevana
      
      გახსენით თემა.. გახსენით დარაბები :დ :დ
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:52 AM Lord Vader
      
      ისე, ძუძუებზე მაქვს მე დრაფტი… დაუმთავრებელია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:55 AM kevana
      
      ვაიმე, ჩქარა დაამთავრე…. ეგ როგორ დაგვიმალე?
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:41 AM Lord Vader
      
      ვინც დახატა იმას მოწონს. :)
      ძალიან სტანდარტული ბლონდია. მე უფრო არასტანდარტული გარეგნობა მომწონს.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:48 AM მოლი ბლუმი
      
      მეც ეს ვთქვი. სტანდარტულია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:50 AM kevana
      
      არასტანდარტული, ეს ფორმებში ხო?
      
      LikeLike
    - on მარტი 29, 2011 at 11:56 AM მოლი ბლუმი
      
      არა, ფორმა არ მიგულისხმია. სტანდარტულია იმიტომ, რომ შინაარსისგან დაცლილი ფიგურაა. მეტი არაფერი. მხოლოდ ექსტერიერი. რაც თავისთავად არაფერს ნიშნავს.
      
      LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 12:09 PM | პასუხი ფიფქია

დიდი ხანია, ამ ბლოგს ვკითხულობ და რა ვიცი რა ვთქვა. მართლაც კარგი მიმართულება გაქვთ, ძალიან ბევრი რამის გაგება შეიზლება. საბჭოთა პერიოდი ძალიან კარგად მახსოვს, ცუდიც ბევრი იყო და კარგიც. ამ შარჟებმა კი გამახალისა ძალიან. :)

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 12:11 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მადლობა :) ასეთი შეფასება განსაკუთრებით მახარებს. მიმართულება არც თუ რეიგინგულია, მყვირალა და სკანდალურ თემებზე არ ვწერ, ამიტომ თემატიკის აღნიშვნა და მოწონება ორმაგად მახარებს :)
  
  LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 12:15 PM | პასუხი ფიფქია

სკანდალური და ვიტომ-სკანდლური თემები და ბლოგები იმდენია, ვერ დათვლით, მაგრამ გემოვნებიანი მკითხველისთვის ფასეული სულ სხვა რამეა.

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 12:20 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მეც ასე ვფიქრობ და ბლოგსაც ამის მიხედვით შევურჩიე მიმართულება.
  
  აქ გემოვნებიან მკითხველს ველოდები :) არც ისე ცოტანი ვართ, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს.
  
  LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 12:17 PM | პასუხი kevana

@მოლი ბლუმი
რავიცი, გარიგება ზოგადი სახელია და დამცდა :დ :)

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 12:21 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  გარიგება ცალკე პრობლემაა :) ჰორმონალური ქორწინება ბევრად უარესია…
  
  LikeLike
on მარტი 29, 2011 at 8:43 PM | პასუხი fsiQe

me verasdros vigrdznob am monatrebas, magram vxxvdebi rogori monaatrebacaa, albat iseti, chven 90-ianelebs damwvari saburavebis suni rom gvagrdznobinebs da xandaxan santa barbaras yurebasac rom ar vitakilebt, ogond bavshvoba davabrunot, tundac mteli tavisi sinacrisfrit

LikeLike
- on მარტი 29, 2011 at 8:49 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ზუსტად ეს არის, ფსიქე :)
  
  დამწვარი საბურავები, სანტა-ბარბარა, ახალგახსნილი მეორე არხი და სერგი გვარჯალაძე, რადიო ფორტუნა, ქრონიკული უშუქობა და ნაცრისფერი თბილისი…
  
  მაგრამ მაშინ ახალგაზრდები ვიყავით და ამიტომ იყო უკეთესი.
  
  LikeLike
- on მარტი 30, 2011 at 10:53 AM | პასუხი Lord Vader
  
  რა მაგარ დროს აცდი…
  წარმოიდგინე, დედაშენი გაგათხოვებდა და მზითვებად გაგაყოლებდა ვეფხისტყაოსანს, ყანწებსა და ჭადრაკს. :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 30, 2011 at 10:55 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
    
    ფსიქეს კიდევ მაგის თქმა უნდა, ლორდ? :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 30, 2011 at 11:02 AM Lord Vader
      
      იცოდეს სიმართლე!
      
      LikeLike
    - on მარტი 30, 2011 at 11:04 AM მოლი ბლუმი
      
      ფსიქე ბლოგოსფეროს ცოცხალი კლასიკოსია :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 30, 2011 at 11:18 AM Lord Vader
      
      ეგ ადრინდელი ფსიქე იყო, სანამ ჩამოინგრეოდა.
      დღევანდელი ფსიქე იმ ფსიქეს ასლია. ისევე განსხვავდება, როგორც ფილმი-რიმეიქი განსხვავდება ხოლმე ორიგინალი ვერსიისგან. :)
      
      ეს ნანახი გაქ? http://wp.me/pBTza-M3 :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 30, 2011 at 11:25 AM მოლი ბლუმი
      
      ჩემთვის არ ჩამონგრეულა და მისი უკაცრიელი ბლოგი ბლოგოსფეროს რეიტინგულ, ორიგინალურ და ექსკლუზიურ ნაგავს (და იმას, დიდ ავიაციაში რომ გროვდება ხოლმე) ათასჯერ მირჩევნია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 31, 2011 at 7:37 PM fsiQe
      
      აი რა ვთქვა ახლა ამის წამკითხავმა :”> ბედნიერი ვარ, რომ ერთი, მაგრამ ასეთი კარგი მკითხველი მყავს :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 31, 2011 at 8:38 PM მოლი ბლუმი
      
      ერთი რატომ… შენ მკითხველი არ გაკლია, ფსიქე. შენ ოღონდ დაწერე და…
      
      LikeLike
    - on მარტი 31, 2011 at 8:43 PM fsiQe
      
      ანუ, ვიგულისხმე, მთავარია ვინ კითხულობს და არა რამდენი კითხულობსთქო :დ
      
      LikeLike
    - on მარტი 31, 2011 at 8:56 PM მოლი ბლუმი
      
      დანქე :) შენ ყველა გემოვნებიანი ბლოგერი გკითხულობს :)
      
      LikeLike
  - on მარტი 31, 2011 at 7:38 PM | პასუხი fsiQe
    
    და მზითვის წიგნსაც :) არის ასეთიც :დ
    
    LikeLike
    - on მარტი 31, 2011 at 8:37 PM მოლი ბლუმი
      
      ოღონდ, ხელით გადაწერილი…
      
      LikeLike
    - on მარტი 31, 2011 at 11:54 PM Lord Vader
      
      მაგას “საჩივართ დავთარი” ერქვა. ქმარი შიგ წერდა პრეტენზიებსა და შენიშნვებს და თუ ბევრი დაგროვდებოდა, მერე მიუბრუნებდა ქალს დედამისს.
      
      LikeLike
    - on აპრილი 1, 2011 at 12:34 AM მოლი ბლუმი
      
      ჯერ მზითვის წიგნი, მერე – საჩივრების, ბოლოს – განაჩენის :)
      
      LikeLike
on მარტი 30, 2011 at 11:03 AM | პასუხი Lord Vader

უი… მოდერაცია გაიჩითა :)
+1

LikeLike
- on მარტი 30, 2011 at 11:04 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ჯეოპარდია, დღეს :) დილიდან საღამომდე მოდერაცია იქნება ჩართული, თორემ სხვა დროს რაში მჭირდება ;)
  
  LikeLike
on მაისი 1, 2011 at 1:06 AM | პასუხი ნატო დავითაშვილი

საბჭოთა ბავშვი ვიყავი, ბედმა გამიღიმა, არც საბჭოური ყაიდის ოჯახში ვიზრდებოდი, ისეთ სკოლაშიც ვსწავლობდი, მოსწავლეების კომკავშირში მიღება ავიწყდებოდათ… პარადი რა იყო არ ვიცოდით. ავღანეთის ომის დაწყების დღეს, დამრიგებელმა გვითხრა: წუთიერი დუმილით მივუსამძიმროთ ავღან ხალხსო… ვიცოდით, ჭუჭყიან კედლებიან აკვარიუმში რომ ვცხოვრობდით, ამიტომაც ნებისმიერ ჭუჭრუტანას ვეშურებოდით, საიდანაც თავისუფალ მუსიკას მოვისმენდით, დიდ ლიტერატურას წავიკითხავდით… ჩემს გარშემო ასე იყო. მიუხედავად ხუთოსნობისა, არტეკში წადიო, არ მეტყოდნენ.
თავს უბედურად არ ვგრძნობდით, მიზანი გქონდა, ჯერ აკვარიუმის კედლები გაგვესუფთავებინა და სინათლე დაგვენახა. მერე აკვარიუმის კედლებისთვისაც დაგვეღწია თავი.
სიმართლე გითხრათ, ახლა უფრო თავისუფლად ვგრძნობ თავს-მეთქი, ტყუილს ვიტყვი. შინაგანად იგივე გრძნობა მაქვს. პირიქით, მაშინდელი შინაგანი თავისუფლების შეგრძნება უფრო მძაფრად მახსოვს. ალბათ იმიტომ რომ მის ფასს უფრო მწველად ვგრძნობდი.

LikeLike
- on მაისი 1, 2011 at 9:06 AM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ძალიან გაგმართლებია, ნატო… ჩემს ბავშვობაში ყველაფერი იყო – აღლუმიც, პიონერის ყელსახვევიც, აკვარიუმიც… კიდევ კარგი, ოჯახმა მაინც არ დამაღალატა :)
  
  LikeLike
on იანვარი 15, 2013 at 11:49 AM | პასუხი ანონიმური

ხო აბა სექსი არ არსებობდა და ბაბუების თაობა პილმენის საჭმელად დაფრინავდა მოსკოვში.:D :D :D

LikeLike

Comments RSS

კომენტარის დატოვება

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

ელფოსტა (Address never made public)

სახელი

ვებ-საიტი

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Google account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / შეცვლა )

გაუქმება

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

ძიება
კარლსონი ფეისბუქზე
Top posts and pages
Follow Molly Bloom's Day™ on WordPress.com
Follow Us
- Facebook

ბოლო კომენტარები

	Author კომენტარი ლეოპოლდ ბლუმის ოდისეა ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ფენ… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ცეც… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და აზკ… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და საი… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ფილ… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ცეც… ჩანაწერზე
	დიანა კომენტარი მარკ შაგალის სიყვარულის ს… ჩანაწერზე
	სანდრო ვარშანიძე კომენტარი ასტრიდი – ღიმილის ორდენი… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე