დეტექტივი, გურმანი, მეყვავილე

მარტი 21, 2011 ავტორი Molly Bloom's Day

დარწმუნებული ვარ, დეტექტივების მოყვარულ მკითხველს სათაურის დანახვისთანავე ერთი კონკრეტული ასოციაცია გაუჩნდება და გაახსენდება, რომ მანჰეტენზე, დასავლეთის #35 ქუჩაზე ცხოვრობს ჩამრგვალებული, ჭამა-სმასა და ორქიდეებზე შეყვარებული კაცი, სახელად ნირო ვულფი. ის მთელ დღეებს კაბინეტში ატარებს, კამიუს “დაცემას” და ჰომეროსის “ილიადას” კითხულობს, გარეთ გამოსვლას ვერ იტანს, ხოლო ყოველგვარი ტრანსპორტი ფანატიკურად სძულს. თუ მაინცდამაინც გარისკა და ავტომობილით მგზავრობა გადაწყვიტა, საჭესთან აუცილებლად მისი მარჯვენა ხელი, შეუცვლელი თანაშემწე, პირადი მცველი და უამრავი სხვა ფუნქციის შემთავსებელი არჩი გუდვინი უნდა იჯდეს. ყოველდღე, რამდენიმე საათით ვულფი სახლის სახურავზე, ორანჟერეაში, თავის საყვარელ ორქიდეებს სტუმრობს და ერთადერთი, ვისაც ამ დროს მასთან საუბარი შეუძლია, მებაღე თეოდორ ჰორსმანია. ასევე არ გირჩევთ, დახვეწილ გურმანს მაშინ ესტუმროთ, როდესაც ის პირადი მზარეულის – ფრიც ბრენერის მიერ მომზადებულ კულინარიულ შედევრს აგემოვნებს.

ვულფი ყველაზე ზარმაცი ადამიანია ამქვეყნად – დროის დასაზუსტებლად კედელზე ჩამოკიდებული საათისკენ თავის მიბრუნებაც კი ეზარება. გუგულის როლს ისევ და ისევ ერთგული არჩი გუდვინი ასრულებს ხოლმე. დღის განმავლობაში ვულფი უზომოდ ბევრ ლუდს მიირთმევს და ბოთლის თავსახურებს გულმოდგინედ აგროვებს; თამბაქოს სუნს იმდენად ვერ იტანს, რომ საკმარისია, მის კაბინეტში სიგარეტს მოუკიდოთ, ჰონორარის თანხას მაშინვე ორიოდე ნული ემატება. ერთი სიტყვით, ჩერნოგორიაში დაბადებული ამერიკის მოქალაქე ნირო ვულფი იოლად და სასიამოვნოდ საურთიერთო ადამიანთა რიცხვს აშკარად არ მიეკუთვნება. მიუხედავად ამისა, სტუმრების ნაკლებობას ნამდვილად არ უჩივის და არც არის გასაკვირი – ის ხომ ერთ-ერთი უდიდესი დეტექტივია მათ შორის, ვისაც კი ოდესმე წიგნის ფურცლებზე უცხოვრია…

ოღონდ არ გეგონოთ, რომ ვულფი შერლოკ ჰოლმსივით ოთხზე დაცოცავს სამხილების მოსაპოვებლად, ლუ არჩერივით იარაღს ატრიალებს, პერი მეისონივით საფრთხეში იგდებს თავს ან მისს მარპლივით სტუმრად დაიარება ცხელ-ცხელი ჭორების მოსასმენად და ანალიტიკური დასკვნების გამოსატანად. ნივთიერი მტკიცებულებების, მოარული ხმების, ეჭვმიტანილთა მარშრუტების და საქციელის შესახებ ამომწურავ ინფორმაციას ის პროფესიონალი მაძებრებისგან შემდგარი ჯგუფის საშუალებით იღებს – ყველაზე რთულ დავალებებს საულ პენზერი ასრულებს – უმაღლესი კლასის დეტექტივი და გუდვინის მუდმივი პარტნიორი პოკერში; მეორე ადგილზე ფრედ დარკინია, რომელსაც კვალში ჩადგომასა და თვალთვალში ვერავინ შეედრება; თუ საქმე ქალის გულის მონადირებას და მისთვის თავბრუს დახვევას შეეხება – აქ უკვე ორი კეტერს არ ჰყავს ბადალი.

ამ სამეულის მიერ მოპოვებული ინფორმაცია არჩი გუდვინის ხელში გაივლის და ნირო ვულფის მაგიდაზე ხვდება, რომელიც, სავარძელზე ნებიერად გადაწოლილი და თვალმინაბული, ხან ჰარვარდის კურსდამთავრებულების მკვლელობის საქმეს იკვლევს, ხან – წითელი ზარდახშის საიდუმლოს, ხან – ცნობილი მილიონერის მკვლელებს უდგას კვალში, ზოგჯერ კი არც მთავრობისათვის მუშაობაზე ამბობს უარს და ძველი მეთაურის – პოლკოვნიკ რაიდერის მკვლელობის გამოძიებაში ებმება…

ნირო ვულფის მიერ გახსნილი ყველა საქმის გახსენება მეტისმეტად შორს წაგვიყვანს, ამიტომ მხოლოდ იმას ვიტყვი, რომ რასაც არ უნდა მოჰკიდოს ხელი, მარცხს არასოდეს განიცდის ფანტასტიური ალღოს, გენიალური ინტუიციის და ჩვეულებრივ მოკვდავისათვის მიუწვდომელი ჭკუა-გონების წყალობით. იქნებ, სწორედ ამ ფაქტორებზე დაყრდნობით ჩამოყალიბდა ერთი ყოვლად ფანტასტიკური, დაუჯერებელი და ჯერჯერობით დაუსაბუთებელი თეორია, რომლის მიხედვითაც ვულფი შერლოკ ჰოლმსისა და “ჭეშმარიტი ქალის” – აირენ ადლერის შვილია…

ასეა თუ ისე, ყველას, ვინც კი დახმარებისათვის ამ არაორდინალურ დეტექტივს მიმართავს, შეუძლია, ბოლომდე ჰქონდეს მისი პატიოსნების, ერთგულების და ურყევი პრინციპულობის იმედი – ჯერ არ ყოფილა შემთხვევა, ნირო ვულფს სიტყვისათვის ეღალატოს…

აი, ასეთია ის – რექს სტაუტის მიერ შექმნილი პერსონაჟი, ჩერნოგორიელი ჯაშუში და ჯარისკაცი, ამერიკელი მოქალაქე და დეტექტივი, ქალებისა და ავტომობილების მოძულე, ლუდისა და ყვითელი ფერის მოყვარული, ორქიდეების ტრფიალი და, უბრალოდ, ძალიან ჭკვიანი და წესიერი ადამიანი – ნირო ვულფი. ნუ შეგაშინებთ მისი ექსცენტრულობა, უკმეხობა და ჯუჯღუნა ხასიათი – მას ყველაზე ჩახლართული საიდუმლოს გახსნა და ნებისმიერი ჩიხიდან გამოსავალის პოვნა ძალუძს…

მაშ, იცნობდეთ და გიყვარდეთ – ნირო ვულფი მუდამ თქვენს სამსახურშია!

Posted in მოლის ბიბლიოთეკა | Tagged "დაცემა", "ილიადა", აირენ ადლერი, ალბერ კამიუ, არჩი გუდვინი, დეტექტივი, თეოდორ ჰორსმანი, კერძო დეტექტივი, კულინარია, ლუ არჩერი, ლუდი, მანჰეტენი, მისს მარპლი, მოლის ბიბლიოთეკა, ნირო ვულფი, ორქიდეა, პერი მეისონი, პოკერი, პროზა, რექს სტაუტი, ფრიც ბრენერი, შერლოკ ჰოლმსი, ჰომეროსი | 80 Comments

80 Responses

on მარტი 21, 2011 at 9:40 AM | პასუხი Jessie

სამწუხაროდ, არ ვიცოდი ამ გმირის შესახებ. სამაგიეროდ ახლა მეცოდინება.. რატომ არის კარგი დეტექტივეი ხალხისგან რაღცნაირად გარიყული,უცნაური ხასიათის მქონე ადამიანები, არაკომუნიკაბელური.. გინ დ წიგნებში და გინდ ფილმებში ყველაზე კარგი დეტექტივები ძალიან უცნაური ხალხია..
რათქმაუნდა, მშვენიერესი პოსტია… წიგნის წაკითხვის სურვილს წარმოშობს ^_^

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:26 AM | პასუხი Molly Bloom
  
  ჰოლმსი იყო უცნაური, ვულფიც… პუარო და მარპლი ნაკლებად :)
  
  მადლობა მადლობა :)
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 9:41 AM | პასუხი Jessie

პ.ს. დილა მშვიდობისა მოლი :)

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:27 AM | პასუხი Molly Bloom
  
  დილა მშვიდობისა, ჯესი :)
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 10:08 AM | პასუხი ketusi

ძალიან საინტერესოდ აღწერე,პირდაპირ წაკითხვა რომ მოგინდება.
დეტექტივი–ჩემი ერთ ერთი უსაყვარლესი ჟანრია.

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:29 AM | პასუხი Molly Bloom
  
  კეთილი იყოს შენი პირველი კომენტარი ამ ბლოგზე :)
  
  მადლობა :)
  
  დეტექტივებზე დიიიდი პოსტი მაქვს. ჩემი
  საუკეთესო ოცეული შევადგინე.
  
  http://wp.me/p1gQ1e-7N – თუ შენი საყვარელი ჟანრია, დაგიანტერესებს…
  
  LikeLike
  - on მარტი 21, 2011 at 8:03 PM | პასუხი ketusi
    
    კი,წავიკითხე ის პოსტიც,ბრწყინვალედ არის დაწერილი,
    შენი ჩამონათვალიდან რამოდენიმე არ მაქვს წაკითხული,და ალბათ იმათაც მოვიძიებ.
    
    ჩემი ბავშვობის კუმირი იყო შერლოკი,მასთან თავს ვაიგივებდი ზოგიერთ სიტუაციაში,დედუქციაში ჩემს თავს გამოცდას ვუტარებდი ხოლმე…კარგი იყო
    
    LikeLike
    - on მარტი 21, 2011 at 10:14 PM Molly Bloom
      
      მადლობა :)
      
      ჰოლმსი ჩემთვისაც პირველია. დედუქციის მეთოდის გამოყენებას და მკვლელის მაძებარზე ადრე დაჭერას ახლაც ვცდილობ, მეტ-ნაკლები წარმატებით, რა თქმა უნდა…
      
      LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 11:50 AM | პასუხი kevana

პოსტი კარგია, მაგრამ ნირო ვულფი მაინცდამაინც არ მიყვარს, მაგას ჩემი გურმანი და რუხი უჯრედების “ოსტატი” ერკიულ პუარო მირჩევნია… პუარო პირველია, ნირო მისი იმიტაციაა : ) კლონები არ მიყვარს რა :დ :დ

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 11:53 AM | პასუხი Molly Bloom
  
  სტაუტი და ვულფი ბევრს არ მოსწონს.
  
  და რატომ იმიტაცია? არანაირად არ არის იმიტაცია. აბსოლუტურად თვითმყოფადი პერსოაჟია და წერის მანერაც აბსოლუტურად განსხვავებული აქვს სტაუტს.
  
  LikeLike
  - on მარტი 21, 2011 at 11:56 AM | პასუხი kevana
    
    ბევრს? მართლა? არ ვიცოდი..
    
    არა რა არის იცი? ზოგი შტრიხი ემთხვევა: გურმანობა (პუარო ისეთი პეწენიკი გურმანია, ნუ იტყვი რა), სიზარმაცე (შერლოკასავით არც პუარო დარბის არსად, მთავარია მოუტანო ფაქტები და ანალიზს ჩაკეტილ ოთახშიც კი გამოიტანს), ორივე ფიზიკურად სიმპატიური არაა, ანაზღაურებაზე ორივეს ერთნაირი დამოკიდებულება აქვს თითქმის და ა.შ.
    
    თუმცა განსხვავებაც არის: ნირო უფრო უხეშია, პუარო კი ზრდილი ჯენტლმენია…
    
    მაგრამ მაინც რა, გული ვერ დავუდე ამ კაცს :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 21, 2011 at 12:03 PM Molly Bloom
      
      კი, ბევრს. სტაუტი ისეთი პოპულარული არ არის, როგორც პუარო ან ჰოლმსი.
      
      რაც შეეხება მსგავსებას – პუაროს გურმანობა ახლოსაც ვერ მოვა ვულფთან. კრისტისთან კულინარიული ხაზი მხოლოდ შტრიხია, სტაუტთან – ერთერთი ძირითადი მიმართულება.
      
      ვულფი თითქმის არასოდეს გადის სახლიდან. უიშვიათესად გამონაკლის შემთხვევებში. სტაუტი ამას განსაკუთრებით აღნიშნავს.
      
      ჰონორართან დამოკიდებულებაში რა იგულისხმე, ვერ გავიგე და არც გარეგნობაა ის თემა, იმიტაცია რომ გაფიქრებინოს.
      
      ნებისმიერ შემთხვევაში, იმისი მტკიცება, რომ ვულფი პუაროს იმიტაციაა, აბსოლუტურად არასწორია.
      
      LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 12:00 PM | პასუხი kevana

მაგრამ როგორც დეტექტივის მოყვარული, ვგუობ ამ კაცს და არ მაქვს გადამლაშებული დამოკიდებულება (არც უარყოფითი, არც დადებითი).. არი რა, ხოდა ვართ მე და ნირო ასე :დ :დ :დ ის თავისთვის, მე ჩემთვის…

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 12:04 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  აჰა. ალბათ, არ იცის, იმიტაციად და კლონად რომ მოიხსენიებ.
  
  LikeLike
  - on მარტი 21, 2011 at 12:28 PM | პასუხი kevana
    
    ეგ ჩემი დამოკიდებულებაა ნიროს მიმართ და ვხსნი თუ რატომ არ მომწონს, თორემ არ შემხვედრია ვინმე კრიტიკოსს ან რეცენზეტს ვულფი პუაროს კლონად ეღიარებინოს.
    
    LikeLike
    - on მარტი 21, 2011 at 12:32 PM Molly Bloom
      
      შენ თქვი რამდენიმე კომენტარით ადრე – პუარო პირველია, ნირო მისი იმიტაციაა- ო.
      
      იმიტაცია რატომ იყო, ვერ გავიგე, თორემ რომ არ მოგწონს, ეს ლიტერატურული გემოვნების საქმეა და ამაზე დავა, ზოგადად, არც ღირს და არც დამიწყია.
      
      არც მე შემხვედრია მსგავსი მოსაზრება. არც სხვისი და რაც მთავარია, კრისტისაც კარგად ვიცნობ და სტაუტსაც და აბსოლუტურად სხვადასხვა სტილია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 21, 2011 at 10:38 PM Mary Poppins
      
      ჩემს საყვარელ გოდორას ნუ გამილანძღავთ, რააა :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 21, 2011 at 10:44 PM Molly Bloom
      
      არა, რას ამბობ :) ამ ბლოგზე ნიროს ვინ დაჩაგრავს :)
      
      LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 1:06 PM | პასუხი cdisპიreli

ისე კარგად აღწერე, რომ წაკითხვაც აღარ არის საჭირო. :)

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 1:08 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მადლობა :) მიხარია, რომ მოგეწონა :) მაგრამ მე ზუსტად იმიტომ ვწერ, რომ ჩემი სტუმრები დაინტერესდნენ და წაიკითხონ :)
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 2:49 PM | პასუხი tamaRa

აუ, რა კარგია :)
მეც მომინდა ასეთი პოსტის დაწერა, რომელიმე პერსონაჟზე :)

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 2:51 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  რა საინტერესო იქნებაა…. აუცილებლად დაწერე :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 21, 2011 at 3:19 PM | პასუხი tamaRa
    
    ვნახოოთ :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 21, 2011 at 3:23 PM Molly Bloom
      
      მთავარია, არ დაგეზაროს :)
      
      LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 8:54 PM | პასუხი agatako

ოოო ძალიან საინტერესო პოსტია <3
და ეს კატეგორიაც "პირადი ბიბლიოთეკა" საინტერესო უნდა იყოს :))

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:15 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მადლობა…
  
  იმედი მაქვს, საინტერესოა..
  
  შენ ლაიქებს პრინციპულად არ ცნობ? არადა, შავ-თეთრი ავტოგრაფი ლამაზი იქნებოდა..
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 10:28 PM | პასუხი Mary Poppins

როგორც იქნა, მოვაღწიე, მოლი… ვიცოდი, რომ დღეს ახალი პოსტი იქნებოდა და იმედიც არ გამცრუებია… ნირო ვულფი ჩემი უსაყვარლესი პერსონაჟია, პუაროზე ბევრად უფრო მიყვარს :)

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:31 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მადლობა, მერი :) მეც ორივე მიყვარს. თან ისე, რომ ერთმანეთს არც შევადარებ :) ან რა საჭიროა შედარება. “აღმოსავლეთის ექსპრესიც” შედევრია და “ძალიან ბევრი მზარეულიც”.
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 10:29 PM | პასუხი Mary Poppins

თუმცა, უნდა გამოვტყდე, პუაროც ძალიან კარგია :)

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:32 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  კარგი კი არა, ფანტასტიურია…
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 10:35 PM | პასუხი Mary Poppins

მისს მარპლი მიყვარს :) ინგლისელებმა მთელი სერიალი გადაიღეს, კარგი საყურებელია, მსუბუქი და თავშესაქცევი… უპრეტენზიოც…

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:43 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  ბავშვობიდან მახსოვს, მოსკოვის პირველ არხზე შაბათ საღამოობით აჩვენებდნენ მისს მარპლის და პუაროს სერიებს. “სიკვდილი ნილოსზე” მახსოვს და კიდევ “three act tragedy”. მართლა კარგი იყო…
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 10:37 PM | პასუხი Mary Poppins

სხვათაშორის, ნიროზეც არის სერიალი, სამწუხაროდ, არსად წავწყდომივარ, სიამოვნებით ვნახავდი :)

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 10:44 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  არც მე მინახავს. ერთადერთი სერიალი, რომელიც ბოლო ხანს ვნახე და ძალიან მომეწონა, ახალი “შერლოკია”.
  
  LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 11:02 PM | პასუხი მოხეტიალე

გულწრფელად გეტყვი დეტექტივებზე პირველი ყოველთვის ერკიულ პუარო მახსენდება, მერე მის მარპლი, მერე შერლოკ ჰოლმსი, მერე კომისარი მეგრე.

ან პირიქითაც შეიძლება. არ ვიცოდი მისტერ ვულფის შესახებ არაფერი. :(((

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 11:04 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  კრისტი, კონან დოილი და სიმენონი :) კლასიკური ნაკრები :)
  
  სტაუტი და ვულფი ძალიან კარგია, აი, მართლა ძალიან კარგი, მაგრამ ამ ოთხეულს, პოპულარობით, რა თქმა უნდა, ჩამოუვარდება…
  
  LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 11:09 PM | პასუხი Mary Poppins
  
  თუ დაინტერესებდი და ვულფსაც გაიცნობ, მერწმუნე, არ ინანებ :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 21, 2011 at 11:12 PM | პასუხი Molly Bloom
    
    მერის დაეჯერება :) მერი დეტექტივების ექსპერტია :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 12:35 AM მოხეტიალე
      
      სიამოვნებით გავეცნობი. მოვიძიებ აუცილებლად წიგნს:)
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 9:15 AM Molly Bloom
      
      http://lib.ru/DETEKTIWY/STAUT/
      
      თუ ონლაინ-კითხვას ამჯობინებ, lib.ru-ზე საკმაოდ მოცულობითი კოლექციაა.
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 10:40 AM Lord Vader
      
      ამაზონ.კომზე კი ქინდლების მოცულობითი კოლექცია. :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 10:57 AM Molly Bloom
      
      და ვაკეში აიპადები იყიდება….
      
      ჩემს ბავშვობაში არც ქინდლი არსებობდა და არც ამაზონი, მაგრამ კითხვა და ახალი წიგნები არ დამიკლია.
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 11:18 AM Lord Vader
      
      აიფედი მაგ საქმისთვის მაიმუნობაა ;)
      
      ჩემს ბავშვობაში ტელევიზორიც არ იყო.
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 11:28 AM Molly Bloom
      
      და რატომ არის აიპედი კითხვისთვის მაიმუნობა?
      
      ჰო, ბევრი რამ არ იყო, მაგრამ რაც იყო, იმით გავდიოდი ფონს და დღეს რომ ყველაფერია, იმიტომ იკლავს თავს ხალხი კითხვით.
      
      აგერ, სრულიად ქართველი ერია დარაზმული 50 საუკეთესო წიგნის შესარჩევად და საყიდლად და სამ მუშკეტერში ჯერ დედოფალი მარგო ჩააკვეხეს და მერე ჟოზეფინა.
      
      თუ გინდა, წაკითხვას ყველგან და ყოველთვის მოახერხებ, თუ არ გინდა – ამაზონი შინ რომ გადმოგიტანონ, მაინც არ ექნება აზრი.
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 11:42 AM Lord Vader
      
      რიდერი რიდერია და პლანშეტი პლანშეტი.
      მაგაზე 30493434309403583094093 პოსტი მაქვს დაწერილი :)
      
      ახლა ქინდლისთვის ქავერი და განათება მაქვს გამოწერილი და ველოდები :)
      
      LikeLike
on მარტი 21, 2011 at 11:31 PM | პასუხი Lord Vader

როგორც ფბ-ზეც დავწერე, მე გავეცანი და არ მევასა.

LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 11:38 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  ვნახე, უბრალოდ, სამსახურიდან ვერ გიპასუხე. ლიტერატურული გემოვნების ამბავია. მე დეტალიზაციაც მომწონს, იუმორიც და სიუჟეტის დახლართვის ხარისხიც.
  
  LikeLike
- on მარტი 21, 2011 at 11:48 PM | პასუხი Mary Poppins
  
  შენ, როგორც ყოველთვის, ორიგინალური და საპირისპირო აზრი გაქვს, ლორდ…
  
  LikeLike
on მარტი 22, 2011 at 12:03 PM | პასუხი Molly Bloom

3 – 4 – 9 – 0

ამ ოთხ ციფრს რაღაც საკრალური მნიშვნელობა უნდა ჰქონდეს, ლორდ…

უი, კიდევ 5 ყოფილა და 8.

ყიდვას რომ დავაპირებ (კონკრეტიკაზე რომ გადავალ, თორემ ყიდვას ახლაც ვაპირებ) შენს პოსტებს ჩავუჯდები ფანქრით. უფრო ავტორიტეტულ აზრს სხვაგან სად მოვისმენ…

LikeLike
- on მარტი 22, 2011 at 1:30 PM | პასუხი kevana
  
  კლავიატურაზე, მარჯვნივ, თითები ააკაკუნა და გამოვიდა ასთე :დ :დ
  
  LikeLike
  - on მარტი 22, 2011 at 1:34 PM | პასუხი Molly Bloom
    
    :))))))))
    
    მეც ასე მგონია :))))
    
    ლორდის ბოლო პოსტი წავიკითხე და აშკარად მელანქოლიურ-დეპრესიულ განწყობაზეა…
    
    LikeLike
  - on მარტი 22, 2011 at 4:09 PM | პასუხი Lord Vader
    
    მარჯვნივ არა – ზემოთ :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 4:10 PM Molly Bloom
      
      შენს პოსტს კომენტარები რატომ გაუთიშე? :(
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 4:12 PM Lord Vader
      
      ეგ პოსტი დასაკომენტებლად არაა განკუთვნილი :)
      პოსტიც არაა. განცხადებაა უფრო. :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 4:26 PM Molly Bloom
      
      крик души-ა :)
      
      და ცდები, ლორდ, ბლოგინგი უშენოდ წარმოუდგენელია მეთქი, სად დავწერო? აქ?
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 4:30 PM Lord Vader
      
      ბლოგს კი არ ვხურავ :)
      
      ვითომ, შვებულებაში გავედი.
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 4:37 PM Molly Bloom
      
      ვითომ შვებულებას არა უშავს… შენი და ფსიქეს ბლოგების დახურვას ვერ გადავიტან. ჩემთვის ორივე ქართული ბლოგოსფეროს სიმბოლოა და სხვებისთვისაც ალბათ.
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 7:30 PM kevana
      
      შვებულებაში ვინ გაგიშვებს? :უსერ:
      
      მე გპატიჟებ :)
      
      და ფსიქე სად მიდის? არ გამაგიჟოთ ეხლა…
      
      LikeLike
on მარტი 22, 2011 at 4:18 PM | პასუხი faifuris angelozi

არ მახსოვდა ჩემსავით ყვითელი ფერი თუ უყვარდა..

LikeLike
- on მარტი 22, 2011 at 4:26 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  შენ კლიმტიც გეყვარება, აფრემოვიც და ვან გოგიც :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 22, 2011 at 9:40 PM | პასუხი faifuris angelozi
    
    კლიმტის ნახატი “კოცნა” მოქარგულიც კი მაქვს) ვან გოგს აფრემოვს ვერ შევადარებ მაგრამ მართლა ორივე მიყვარს–ჩემ ფერებში არიან წარმოდგენილები.
    
    LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 9:44 PM Molly Bloom
      
      მეც ფერებით ვივარაუდე :)
      
      LikeLike
on მარტი 22, 2011 at 4:29 PM | პასუხი Lord Vader

ვან გოგის გამოფენაზე მაგრად დავიგრუზე.
ძაან უარყოფითი ენერგია აქვს.

სულ სხვა საქმეა – მონე :)

LikeLike
- on მარტი 22, 2011 at 4:32 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  პიკასო! :) ყოველთვის ვამბობდი, მარტო არლეკინი კაფეში მომწონს და მეტი არაფერი მეთქი და გრაფიკა ვნახე და ჩამიწყდა ხმა…
  
  კანდინსკის ნახვა მინდა ახლოდან :(
  
  LikeLike
  - on მარტი 22, 2011 at 5:01 PM | პასუხი Lord Vader
    
    დალი ამბობდა პიკასოზე- ეგ სიმახინჯის შემოქმედიაო. :)
    
    ფსიქეს არასტაბილური ფსიქიკა აქვს.
    მუდმივად თავის ნაწერს შლის და ანადგურებს. :)
    
    LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 5:05 PM Molly Bloom
      
      ასე ამბობდა, არა? თითონ ხომ იყო განსხეულებული ჰარმონია…
      
      შენ რომ დაუწერ, თავხედური პოსტი იყო და უნდა წაგეშალაო, წაშლის, აბა რას იზამს…
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 6:01 PM Lord Vader
      
      მე უბრალო ვარ მაგ საქმეში.
      თან ფსიქე დედამისს არ უჯერებს და მე დამიჯერებს?
      
      LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 6:38 PM Molly Bloom
      
      ჰო, შენ რომ მიწერე, უკვე წაშლილი ჰქონდა, მაგრამ კვერი ხომ დაუკარი – უნდა წაგეშალაო და აწი სხვასაც წაშლის.
      
      “ლიმონას ოქროს სიტყვას” გაფრთხილება სჭირდება, ლორდ…
      
      LikeLike
  - on მარტი 22, 2011 at 9:53 PM | პასუხი faifuris angelozi
    
    პიკასოს კუბიზმი მომწონს ფერებში და რაც არ უნდა სიმახინჯის შემოქმედი იყოს დალის თვალსაზრისით,ერთიც და მეორეც უდიდესი შემოქმედია ჩემთვის.
    მოლლი პიკასოს “გერნიკა” უნდა ნახო და მერე სცადო ხმის ამოღება)))
    
    LikeLike
    - on მარტი 22, 2011 at 10:11 PM Molly Bloom
      
      ვიცი “გერნიკა” და ძალიან მომწონს. ისე, ზოგადად, სახელების ცნობადობის მიხედვით შეფასების მომხრე არ ვარ. არც ისეთი მხატვარი მყავს (უიშვიათესი გამონაკლისის გარდა), რომლის ყველა ტილოც უპირობოდ მომეწონებოდა…
      
      LikeLike
    - on მარტი 23, 2011 at 6:38 PM faifuris angelozi
      
      ყველა ტილო უბრალოდ ვერ მოგეწონება, ბოლოსდაბოლოს თავად ავტორებსაც არ მოსწონდათ თავინათი ყველა ნამუშევარი)))
      
      LikeLike
    - on მარტი 23, 2011 at 6:51 PM Molly Bloom
      
      რა თქმა უნდა…
      
      LikeLike
- on მარტი 22, 2011 at 9:47 PM | პასუხი faifuris angelozi
  
  შენ ერთადერთი არ ხარ,მაგრამ ის ხომ ასე ვქთვათ მანიაკი იყო და რათქმაუნდა ტილოზეც გადავიდა მისი ფსიქიური აშლილობის კვალი.
  მონე, მანე, რენუარი, დეგა, პისარო..
  
  LikeLike
  - on მარტი 22, 2011 at 9:51 PM | პასუხი Molly Bloom
    
    იმპრესიონისტები გყვარებია…
    
    LikeLike
on მარტი 22, 2011 at 7:32 PM | პასუხი ჩხიკვი

როგორც ყოველთვის, მშვენიერი იყო! შემომეჭამა ეს პოსტი და წიგნის მოიძიებაც დადგა დღის წესრიგში. ^^

LikeLike
on მარტი 22, 2011 at 9:15 PM | პასუხი Molly Bloom

მაგას რა სჯობს :) თუ დეტექტივები გიყვარს, სტაუტზე გემრიელ სასუსნავს ძნელად წააწყდები :)

LikeLike
on მარტი 22, 2011 at 11:48 PM | პასუხი Lord Vader

სხვათა შორის, ბერდიაევი წერს პიკასოზე იგივეს – ამბობს რომ სილამაზის დამანგრეველიაო და ეპოქას ასახავს ამითო… ნუ ბოლშევიკურ რევოლუციასთან ავლებს პარალელს და etc…
საინტერესო წერილია, ასე მახსოვს.

LikeLike
- on მარტი 23, 2011 at 9:06 AM | პასუხი Molly Bloom
  
  შენი ანოტაციით თუ ვიმსჯელებთ, საინტერესო იქნება…
  
  LikeLike
on მარტი 27, 2011 at 4:34 PM | პასუხი »♥» ana «♥«

დეტექტივი,სათავგადასავლო ჩემი საყვარელი ორი ჟანრია და ძალიან მიყვარს <3 თითქოს შენში ზის ის რაც საინტერესოა ყოველთვის მომგებიანი და ამით ხარ გამორჩეული )) ძალიანს ასიამოვნოა შენი პოსტების კითხვა!
რაც შეეხება ვულფს სამწუხაროდ მხოლოდ ზედაპირულად ვიცი ამ ნაწარმოებზე,მაგრამ აუცილებლად წავიკითხავ,როგორც კი ქართულ თარგმანს ჩავიგდებ ხელში,რადგან დეტექტივი ის ჟანრი არ არის,რომლის წაკითხვას და ბოლომდე გააზრებად ჩემთვის ჯერ კიდევ უცხო ენაზე წაკითხვით შევძლებ :)

LikeLike
- on მარტი 27, 2011 at 5:03 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  ამ ბოლო დროს დეტექტივებს სულ უფრო ხშირად თარგმნიან ქართულად. სერიაც იყო ასეთი – მსოფლიო დეტექტივების სეიფი, თუმცა თარგმნის ხარისხი მაინცდამაინც მაღალი არ ჰქონდა. ერთადერთი – ჩეიზი იყო კარგად გადმოქართულებული და აკუნინი.
  
  მადლობა :) სასიამოვნოა ასეთი შეფასების მოსმენა :)
  
  სხვათაშორის, უმბერტო ეკოს “ვარდის სახელი” თარგმნეს ახლახანს. პარასკევს იყო პრეზენტაცია. ესეც დეტექტივია, თან – ერთერთი საუკეთესო…
  
  LikeLike

Comments RSS

კომენტარის დატოვება

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

ელფოსტა (Address never made public)

სახელი

ვებ-საიტი

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Google account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / შეცვლა )

გაუქმება

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

ძიება
კარლსონი ფეისბუქზე
Top posts and pages
Follow Molly Bloom's Day™ on WordPress.com
Follow Us
- Facebook

ბოლო კომენტარები

	Author კომენტარი ლეოპოლდ ბლუმის ოდისეა ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ფენ… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ცეც… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და აზკ… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და საი… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ფილ… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი Jeopardy! – ჰარი პოტერი და ცეც… ჩანაწერზე
	დიანა კომენტარი მარკ შაგალის სიყვარულის ს… ჩანაწერზე
	სანდრო ვარშანიძე კომენტარი ასტრიდი – ღიმილის ორდენი… ჩანაწერზე
	tamara კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე