Aimez-vous Brahms?

თებერვალი 7, 2011 by Molly Bloom's Day

ფრანსუაზა საგანის რომანის სათაურად გამოტანილი კითხვა ბევრისთვის, ალბათ, არაფრისმთქმელია, ბევრისთვის – რიტორიკული. ზოგს, შესაძლოა, ირონიულად გაეღიმოს, ზოგიერთი კი პასუხზე არც დაფიქრდება. იმიტომ, რომ კლასიკური მუსიკის სიყვარული მოდურია. უბრალოდ მოდური კი არა, ჰაერივით აუცილებელი ფაქტორია თანამედროვე, დახვეწილი და რაფინირებული ინტელექტუალის იმიჯისთვის.

გუშინ “ტაბულას” ძველ ნომრებს ვათვალიერებდი და დათო კოვზირიძის ერთ სტატიას გადავაწყდი. პლასიდო დომინგოს ბათუმურ კონცერტზე წერდა. ” სტანდარტულ კითხვაზე – როგორ ხარ? – 25 ნოემბრის საღამოს რამდენიმე არასტანდარტული პასუხი მივიღე – ბედნიერი ვარ. ჩემ გვერდით მჯდომმა ხანშიშესულმა კაცმა კონცერტის განმავლობაში რამდენჯერმე წაიქვითინა. ბედნიერებისგან.” – აი, ამ აბზაცმა მომხიბლა.

იმ კონცერტზე მარტივი მიზეზის გამო არ ვყოფილვარ – ხუთშაბათი საჯარო სამსახურში სამუშაო დღეა და, ალბათ, დათოს რესპოდენტების გულწრფელობაში დაეჭვების უფლებაც არ მაქვს, მაგრამ ახლავე შემიძლია ჩემი ათიოდე ნაცნობის ჩამოთვლა, 25 ნოემბერს იქ მოსახვედრად ცა და ქვეყანა რომ შეაწრიალეს, ბილეთები ვაივაგლახით იშოვნეს, სამსახური გააცდინეს (ჩემგან განსხვავებით) და მათთვის რომ ეკითხა ვინმეს, ზუსტად იგივეს უპასუხებდნენ. არადა, როგორც ერთი ჩემი ენამწარე მეგობარი ამბობს, ორმოცი წელია, რუსთაველზე ცხოვრობენ და ოპერაში ერთხელ არ შეუხედავთ.

სენიორ დომინგოს ბათუმელ მსმენელთა უმრავლესობამ ძალიან ზუსტად იცის, რომ კლასიკური მუსიკის სიყვარული განსწავლულობის ნიშანია, ოპერა – თეატრის ყველაზე დახვეწილი სახესხვაობა და ელიტურ კონცერტზე დასწრება – უბრალოდ აუცილებელი. სხვა რომ არაფერი, მეგობრებთან ერთად ჭიქა ყავის და სიგარეტის თანხლებით ბათუმურ ვოიაჟზე საუბარს რა შეედრება… ჩემთვის კი ყველა ასეთი მელომანი ისეთივე სასაცილოა, როგორც ერთი ქართული ტელეარხის ჟურნალისტი გოგონა, პაატა ბურჭულაძის თბილისურ გასტროლებზე მომზადებულ ორწუთიან სიუჟეტში ხუთჯერ რომ გაიმეორა, თბილისს თანამედროვეობის უდიდესი სოპრანო ეწვიაო.

მე კი მადამ ფრანსუაზას კითხვაზე მარტივი პასუხი მაქვს.

ბრამსის უნგრული ცეკვები მიყვარს. რაც მთავარია, ისიც ვიცი, რატომ – ლამაზია და მსუბუქი.

უნგრულ ხალხურ მოტივებზე შექმნილი ოცდაერთი ცეკვიდან ჩემი ფავორიტი პირველი და მეხუთეა. პირველს დიდი ხნის წინ, რუსული საფორტეპიანო სკოლის ვარსკვლავის – ევგენი კისინის შესრულებით მოვუსმინე. მეხუთის ყველაზე პოპულარული ჩანაწერი დირიჟორს და მევიოლინეს მაქსიმ ვენგეროვს ეკუთვნის. კინომანებს კი ჩარლი ჩაპლინის შედევრალური “დიდი დიქტატორის” ერთ სცენას შევახსენებ.

და თქვენ გიყვართ ბრამსი?

74 Responses

on თებერვალი 7, 2011 at 1:37 PM | პასუხი ლიბიკა სილვესტრის

მშვენიერი პოსტია! ორიოდე თვის წინ დავწერე, რომ მიუხედავად იმის, რომ ვაღიარებ – “მონალიზა” შედევრია, მე ეს ნმუშევარი არ მხიბლავს და არ მომწონს. გავაკრიტიკე ის მილიონობით ადამიანი, რომელიც ლუვრში მხოლოდ იმის გამო მიდის, რომ იქ “შედევრი” იხილოს. სამაგიეროდ მეც გამაკრიტიკეს და ჩემი პროფესიონალიზმიც კითხვის ნისნის ქვეშ დააყენებს. იდეა კი ძალიან მარტივია 0 ადამიანებმა უნდა ისწავლონ და ყველაფერს მიუკერძოებელი თვალით/ყურით შეხედონ/მოუსმინონ და საკუთარი აზრი შეიქმნან, თუმცა ეს უმრავლესობას ეზარება ანდა, უბრალოდ, არ შეუძლია. მე მომწონს ბრამსი, იმიტომ რომ თავის დროზე ბევრი ვიწვალე რომ მისი სწორად დაკვრა შემძლებოდა და მესმის ეს ოდნავ მელანქოლიური და ოდნავ რომანტიული მუსიკა :)

LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 1:38 PM | პასუხი ლიბიკა სილვესტრის

პ.ს. ჩემი საყვარელი ბრამსი – http://www.youtube.com/watch?v=Ju7jb1rkyK0 :)

LikeLike
- on თებერვალი 7, 2011 at 1:46 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მესამე სიმფონია :ლაიქ:
  
  LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 1:42 PM | პასუხი Molly Bloom

მადლობა :)

ამას წინათ მეც მომხვდა, რემბრანდტზე რომ წერ, ფიროსმანი არ დაგავიწყდესო… არადა, არ მომწონს. აი, მომკალით და არ მომწონს. კაკაბაძის შავ-თეთრი გრაფიკა და აბსტრაქციები მირჩევნია. ვარაზის ვიოლინოც.

ექსპერტების ნათქვამის გამეორება იოლია, მაგრამ მე საკუთარ იმპრესიებზე ვწერ. მერე რა, თუ ზოგადად მიღებულ კლიშეს არ ემთხვევა.

ერთი ის კრიტიკოსი მანახა, შენს პროფესიონალიზმში ეჭვი რომ შეიტანა… გემრიელად ვიცინებდი :)

LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 1:47 PM | პასუხი Marry Poppins

მოლი, შენი წყალობით დღეს ბრამსს მოვუსმინე და ჩინებულ გუნებაზე ვარ :) მადლობა :)

P.S. ვერაფრით ვერ გამიგია, ხელოვნების ნიმუშის აღქმა ავტორიტეტების აზრს და გემოვნებას რატომ უნდა ეყრდნობოდეს… ეს ხომ ზუსტად ის სფეროა, სადაც აქსიომა და დოგმა არ არსებობს და შეუძლებელია, არსებობდეს…

LikeLike
- on თებერვალი 7, 2011 at 1:55 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მართალი ხარ, მერი :) ცამდე მართალი :)
  
  ავტორიტეტების აზრის ბრმად გამეორება კოლექტიურ გემოვნებას ნიშნავს და კოლექტიური გემოვნება მეტი არაფერია, თუ არა უგემოვნობის სხვა, უფრო დახვეწილი სახელი.
  
  LikeLike
  - on თებერვალი 8, 2011 at 11:59 AM | პასუხი Marry Poppins
    
    და, საერთოდ, ნეტავ გამაგებინა, ამდენი გულაჩუყებული ესთეტის ასე სწრაფი და უკვალო დემატერიალიზაცია როგორ ან რატომ ხდება ხოლმე რეალურ სამყაროში :)
    
    LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 1:51 PM | პასუხი ლიბიკა სილვესტრის

კაკაბაძე ჩემთვის ქართულ ხელოვნებაში საუკეთესოა :) :) და მესმის შენი. მთავარი ის არ არის, სამეცნიერო ტერმინებით სხვისი აზრები გაიმეორო :) არც ერთი კარგი ხელოვნებათმცოდნე არ მეტყველებს მხოლოდ მისთვის და ვიწრო წრისთვის გასაგები ფორმით. მთავარი ყოველთვის იყო და იქნება იმპულსი, რომელსაც ხელოვნების ნიმუში აღძრავს ადამიანში. ამის გაგება რატომღაც უჭირთ და მხოლოდ იმისთვის, რომ სხვაზე ნაკლებად ჭკვიანი არ გამოჩნდნენ თუთიყუშის პოზაში დგებიან. რა ვქნა, მე ამას ვერ ვეგუები :)

LikeLike
- on თებერვალი 7, 2011 at 2:16 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მე ხელოვნებათმცოდნე არ ვარ და ჩემთვის ზუსტად ეს იმპულსია მთავარი. ხელოვნება მათემატიკა ხომ არ არის, ყველაფერი ერთხელ და სამუდამოდ განსაზღვრულ ფორმულაში მოაქციო. ჩემი პირადი ავტორიტეტების მოსმენა ძალიან მიყვარს, საზოგადოდ გავრცელებული აზრების ბრმად გამეორება – არანაირად…
  
  LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 1:56 PM | პასუხი Marry Poppins

ვფიქრობ, დოგმებს და ავტორიტეტებს ისინი იშველიებენ, ვისაც საკუთარი აზრი ან საერთოდ არ გააჩნია, ან ჩამოყალიბება უჭირს… პირადად ჩემთვის ახვლედიანის ფერწერაა გენიალური და სუნთქვის შეკვრამდე შთამბეჭდავი…

LikeLike
- on თებერვალი 7, 2011 at 2:04 PM | პასუხი ლიბიკა სილვესტრის
  
  გეთანხმები :) საკუთარი აზრის ქონა ყველას სურს, მაგრამ რეალურად ძალიან ცოტა ახერხებს მართლა იქონიოს ასეთი აზრი :)
  
  LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 6:54 PM | პასუხი Lord Vader

მე არ მიყვარს.
არც კლასიკური მუსიკა და (მაინცადამაინც) არც ფრანსუაზა.
თუმცა, ფრანსუაზა ბევრად მირჩევნია.

LikeLike
- on თებერვალი 7, 2011 at 7:17 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მე თეატრი არ მიყვარს. კინო მირჩევნია.
  
  და არასოდეს წავალ პრემიერაზე მხოლოდ იმისთვის, რომ მოდურია და მთელი ბომონდი მანდ იქნება.
  
  და ბომონდის ხათრით ბევრი დადის. თეატრშიც, ოპერაშიც, კინოშიც და ცირკი რომ ელიტური იყოს, ცირკშიც ივლიან.
  
  LikeLike
on თებერვალი 7, 2011 at 6:58 PM | პასუხი Lord Vader

ისე, ბერნარდ შოუს უთქვამს: კვერცხი არასდროს დამიდია, მაგრამ საღსა და ლაყეს ვარჩევ ერთმანეთისგანო.
სულ არაა საჭირო იყო რამის “მცოდნე”.
ან დაგბურძგლავს ან არა. :) ეგაა და ეგ.

LikeLike
- on თებერვალი 7, 2011 at 7:14 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  კი, დაახლოებით ასეა.
  
  ჩემი მუსიკალური განათლება მხოლოდ შვიდწლედით შემოიფარგლება. ექსპერტად ვერ ჩავითვლები, აი. მსმენელად კი ბატონო…
  
  LikeLike
on თებერვალი 8, 2011 at 2:43 PM | პასუხი Parsman

მოგესალმებით
საინტერესო ბლოგი აღმოვაჩინე ვფიქრობ, თქვენი პოსტების და შთამბეჭდავი დისკუსიის მკითხველი ვიქნები.
დიდი მადლობა.

LikeLike
- on თებერვალი 8, 2011 at 2:46 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  welcome და მადლობა ასეთი შეფასებისთვის :)
  
  შემოიხედეთ, საინტერესო სტუმარი ყოველთვის გაგვახარებს :)
  
  LikeLike
on თებერვალი 8, 2011 at 5:50 PM | პასუხი Parsman

http://www.classicalarchives.com/download_music.html?navID=2

ასეთ საინტერესო არქივს წავაწყდი თქვენი პოსტის წაკითხვის შემდეგ, ვფიქრობ გამოგადგებათ.

LikeLike
on თებერვალი 8, 2011 at 5:59 PM | პასუხი Molly Bloom

ფასიანი რესურსია. დანქე :) თუ დამჭირდა, აუცილებლად გამოვიყენებ.

LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 9:22 AM | პასუხი Parsman

ხო ფასიანია, მართალია და მხოლოდ მოსმენა შეიძლება :) პრინციპში თუ რაიმეს გადმოვწერ მერე ვაღარც ვაგნებ :)

LikeLike
- on თებერვალი 10, 2011 at 10:53 AM | პასუხი Molly Bloom
  
  ინ ემერჯენსი ქეისის გამოგვადგება :)
  
  LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 3:42 PM | პასუხი mawilda

კლასიკური მუსიკა არ მიყვარს, მაგრამ კარგად დაწერილი პოსტის კითხვა სასიამოვნოა :)

LikeLike
- on თებერვალი 10, 2011 at 3:49 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  რა საყვარელი ავატარი გაქვს, მატილდა :)
  
  პუჰი ჩემი ბავშვობის სიყვარულია :) აი, მაგ მულტფილმში პუჰს ლეონოვი ახმოვანებს და დისნეის ვერსიას ათასჯერ ჯობია.
  
  და მადლობა :)
  
  LikeLike
  - on მარტი 3, 2011 at 5:20 PM | პასუხი გვირილა
    
    კი, კი, დისნეის ვერსიას ჯობია ეგ და რა კაია რომ კიდე ვიღაცა ფიქრობს ასე…
    
    LikeLike
    - on მარტი 3, 2011 at 5:22 PM გვირილა
      
      და ვაფშეტა, რუსული მულტფილმები ძალიანაც მომწონს (ბარემ პოსტის თემას შევეხმიანე რაღაცნაირად) :-)
      
      LikeLike
    - on მარტი 3, 2011 at 10:06 PM Molly Bloom
      
      რუსული მულტიპლიკაცია ჩემი ბავშვობის სიყვარულია :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 3, 2011 at 11:24 PM გვირილა
      
      დიახაც, ლორდს :-P
      
      LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 4:08 PM | პასუხი Lord Vader

მართალია… თუმცა, დისნეისა ნამდვილი პუჰია. :)
ანუ, როგორიც იყო სინამდვილეში. და არის. :)

LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 4:11 PM | პასუხი Molly Bloom

კი. დისნეის პუჰი მილნის წიგნს ზედმიწევნით მიყვება. რუსული ანიმაცია ცოტას უხვევს – მაგრამ რუსული მირჩევნია.

და რუსული პუჰი ლეონოვს ჰგავს – თუ მეჩვენება?

LikeLike
- on თებერვალი 10, 2011 at 4:15 PM | პასუხი Lord Vader
  
  მგონი ლეონოვიდან დახატეს ვაბშემც :)
  
  არა, სიუჟეტს არ ვგულისხმობ. თვითონ ამერიკულ ვარიანტში ყველა ისეთია – ტიპაჟი, როგორც სინამდვილეში. და ყველა სხვა გამოცემაში ყველა სხვა ენაზე ეგრეა. ერტადერთი რუსებმა დაიკიდეს ყველაფერი და თავისით დახატეს. :)
  
  სხვათა შორის პუჰი კლასიკურ ლათინურზეცაა თარგმნილი და გამოცემული. :)
  
  LikeLike
  - on თებერვალი 10, 2011 at 4:19 PM | პასუხი Molly Bloom
    
    რუსებს ქრისტოფერ რობინი ჰყავთ? და ის სცენა აქვთ, რომ იზრდება და მიდის და პუჰი ლექსს რომ უწერს?
    
    რუსებმა კარლსონიც დაიკიდეს და თავისი დახატეს და ბევრად სიმპატიური გამოუვიდათ. პუჰთანაც ასეა.
    
    შენი ძველი პოსტი მახსოვს, პუჰის გაგრძელებაზე რომ წერდი :)
    
    LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:28 PM Lord Vader
      
      ეგ კი არა საწყალი ზახოდერი რამდენიმე წელი წვალობდა რომ დაებეჭდათ – იდეოლოგიურად მავნებლური ნაწარმოებია ეუბნებოდნენ. მერე ცენზურამ დაუჩეხა.
      
      კი 2 პოსტი მაქვს პუჰზე – ორიგინალზე და გაგრძელებაზე. :) ვიცი, აქ სულ ლინდგრენისტები ხართ, მაგრამ პუჰი მთელ ლინდგრენს ერთად აღებულს მირჩევნია…
      
      ნანახიც მყავს :) ნიუ იორქში მუზეუმშია გამოფენილი რობინის სათამაშოები.
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:31 PM Marry Poppins
      
      აჰ! ლინდგრენის გამო მთელ სამყაროს დავუპირისპირდები :)
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:31 PM Molly Bloom
      
      ზახოდერის ვრედნიე სოვეტი-ზე ვგიჟდებოდი ერთ დროს.
      
      პუჰი მეც მიყვარს, თან ძალიან, წიგნიც და რუსული მულტფილმიც, მაგრამ ლინდგრენზე უკეთესი…. კარლსონს ჯობია?
      
      ნუ ჰო, ორივე ფილოსოფიაა, პუჰიც და კარლსონიც, მაგრამ პუჰი როგორ არის კარლსონზე უკეთესი…
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:36 PM Lord Vader
      
      ნუ კარლსონი ერთი პროპელერგათხრილი გაუგებარი წარმოშობის სუბიექტია :)
      
      პუჰი კაი ტიპია.
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:42 PM Molly Bloom
      
      კარლსონია გაურკვეველი წარმოშობის სუბიექტი? ჰმ… საწყალო ასტრიდ, ეს რას მოესწარი… უფრო სწორად, კიდევ კარგი, რომ ვერ მოესწარი…
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:37 PM Marry Poppins
      
      კარლსონი კონგენიალურია. “ფული მიგაქვს, დარიცინი კი გენანება, ესაა ფუნთუშები?” :)
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:42 PM Lord Vader
      
      ნუ მაშინ კარლსონში მეორე ციტატია, რომელიც ჩემი ბლოგის ეპიგრაფადაც კი გამოდგება.
      ფრეკენ ბოკი რომ ტელევიზიაში უნდა აჩვენონ და ახალ ტანსაცმელს რომ იცვამს – ლანჩებიც კი ახალი მაქვსო ამბობს. კი მაგრამ ეგ ხომ მაინც არ გამოჩნდებაო. მერე რა – მე ხომ ვიცი, რა ამცვიაო :)
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:51 PM Molly Bloom
      
      “ნეტა მართლა არ ვარსებობდე, მაშინ ჩემზე უკეთესი გამოგონება ქვეყანაზე არ იქნებოდაო”.
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:33 PM Molly Bloom
      
      ლიბიკამ თუ შემოიხედა, ისიც ჩვენ აგვიბამს მხარს. ოღონდ, ლიბიკა პეპისტია…
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 4:47 PM Marry Poppins
      
      პეპის ფუსუსუნა – უმაგრესია :)
      
      LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 4:13 PM | პასუხი Marry Poppins

არ გეჩვენება – ზედგამოჭრილი ლეონოვია :)

LikeLike
- on თებერვალი 10, 2011 at 4:14 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  ბავშვობიდან ასე ვფიქრობდი :) გამოხოხებული ლეონოვია :)
  
  LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 5:04 PM | პასუხი Lord Vader

ისე, ყველაზე მაგარი საბავშვო წიგნი ინგლისური ვარდებია.

LikeLike
- on თებერვალი 10, 2011 at 5:05 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  მადონას წიგნი?
  
  LikeLike
  - on თებერვალი 10, 2011 at 5:07 PM | პასუხი Lord Vader
    
    +1 :)
    
    LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 5:09 PM Molly Bloom
      
      და ისა კიდევ… მისტერ პიბოდის ვაშლები :)
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 5:11 PM Lord Vader
      
      რომელი ჯობია?
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 5:12 PM Molly Bloom
      
      არ წამიკითხავს…
      
      ისე გაწყდა საბავშვო ლიტერატურა, მადონას წიგნები ვიკითხო…
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 5:17 PM Lord Vader
      
      რა იცი რაა… :)
      დარწმუნებული ვარ კარგი იქნება. ნიჭიერი ქალია ზოგადად და არც მანდ ჩაფლავდებოდა.
      
      LikeLike
    - on თებერვალი 10, 2011 at 5:22 PM Molly Bloom
      
      ზოგადად ნიჭიერი ქალია, კი. ოღონდ, აი, მულტი-ნიჭიერების – პელეს და კარლ ვოიტილას ნამღერის, მადონას წიგნების და ასე შემდეგ, მაინცდამაინც არ მჯერა… პრი სლუჩაე, წავიკითხავ აუცილებლად.
      
      LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 7:21 PM | პასუხი beqagriffin

კლასიკური როკის მსმენელი ვარ :) მაგრამ ბრამსი ჩაპლინთან ერთად ძალიან მომეწონა :)

LikeLike
on თებერვალი 10, 2011 at 8:38 PM | პასუხი Molly Bloom

ყველა მუსიკაში არის ბახი – ბროდსკის ცნობილი ფრაზააა.

კლასიკური როკი და კლასიკური მუსიკა მშვენივრად თავსებადია. მე, პირადად, არ მიჭირს…

LikeLike
on თებერვალი 27, 2011 at 4:09 PM | პასუხი salomeaa

მმმმმმმმ მე ფრანსუაზა საგანის ,,გიყვართ ბრამსი” მიყვარს, მიყვარს და მიყვარს.

თავად ბრამსი მიყვარს თუ არა არ ვიცი. კარგად არ ვიცნობ მის შემოქმედებას. ისე მე უფრო შოპენი მიყვარს:)

,,როგორც ერთი ჩემი ენამწარე მეგობარი ამბობს, ორმოცი წელია, რუსთაველზე ცხოვრობენ და ოპერაში ერთხელ არ შეუხედავთ” ეს მომეწონა, სახალისოა:)

LikeLike
- on თებერვალი 27, 2011 at 4:16 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  “რევოლუციური ეტიუდი” საუკეთესო შოპენი მგონია მე :)
  
  რამდენიც გინდა, იმდენია ასეთი მელომანი.
  
  ერთი გააჩერეს ოპერის წინ ჟურნალისტებმა და ჰკითხეს – ევგენი მიქელაძეზე რას იტყვითო. მეო, შვილებოო (ხანშიშესული კაცი იყო), თქვენხელა რომ ვიყავი, ცხონებული ევგენის ყველა წიგნი მქონდა წაკითხული და ზეპირად ვიცოდიო…
  
  LikeLike
on თებერვალი 27, 2011 at 4:12 PM | პასუხი Marry Poppins

მე კი საგანის “მზის ნამცვრევი ცივ წყალში” მიყვარს… მტკივნეულად კარგია…

LikeLike
on თებერვალი 27, 2011 at 7:49 PM | პასუხი salomeaa

,,ცხონებული ევგენის ყველა წიგნი მქონდა წაკითხული და ზეპირად ვიცოდიო…” მეცინება – ბუნებრივი რეაქციაა:) მაგრამ სასაცილო არ არის ნამდვილად.

ჰოო ,,მზის ნამცვრევი ცივ წყალში” მეც მიყვარს და უფრო მეტად ,,სალამი, სევდავ!” და საერთოდ ეს ქალი ჩემი საყვარელი მწერალია:)

http://salomeaa.wordpress.com/2010/08/01/ფრანსუაზა-საგანი-და-საგა/

LikeLike
on თებერვალი 27, 2011 at 8:13 PM | პასუხი Marry Poppins

Bonjour Tristesse :) ძალიან კარგი წიგნია მართლაც :) როგორც მახსოვს, მაშინდელი საფრანგეთისთვის ცოტა სკანდალურიც კი იყო…

LikeLike
on თებერვალი 28, 2011 at 8:46 PM | პასუხი salomeaa

საერთოდ საგანი იყო ძალიან სკანდალური და ექსტრაორდინალური:) პარიზს შოკში აგდებდა თუმცა ბედნიერი მაინც არ იყო ბოჰემური ცხოვრებით

LikeLike
- on თებერვალი 28, 2011 at 10:20 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  ბოჰემური ცხოვრებით ბოლომდე ბედნიერი არავინ არის… დოჩანაშვილის სახინკლის არ იყოს, კულმინაციას რომ მიაღწევ, მერე ხვდები, რომ სისულელეა ეს ყველაფერი.
  
  LikeLike
on მარტი 3, 2011 at 6:14 PM | პასუხი Lord Vader

არანაირად არ ჯობია დისნეის ვერსიას. :)
აი, ფილმია ეგეთი “ჩერჩილი”. კომედიაა. საბჭოთა პუჰი ეგ პონტია. :)

LikeLike
on მარტი 3, 2011 at 6:35 PM | პასუხი გვირილა

“ჩერჩილი” არ ვიცი ნამდვილად…
ჯობია თუ არა დისნეის ვერსიას, შევთანხმდეთ, რომ საკამათო საკითხია. მე რუსული მირჩევნია, უფრო ცოცხალია და უფრო მულტიპლიკაციური, რაც მულტფილმისთვის აუცილებელ პირობად მიმაჩნია. პუჰიც უფრო საყვარელი ტიპაჟია…

LikeLike
- on მარტი 3, 2011 at 6:51 PM | პასუხი Lord Vader
  
  2WW ფილმს იღებენ და პროდუსერი ფიქრობს, რომ რეალური ჩერჩილი ძაან არაკინოგენური ტიპია – ტროსტით დადის, ეწევა, მსუქანია… ჰოდა ფილმში ახალგაზრდა კრასავჩიკა დაკუნთული ტიპს გამოუყვანენ, რომელიც ნაცისტებს ხოცავს ჯეიმს ბობდის სტილში. :)
  
  ჰოდა დისნეის პუჰი ისეთია, როგორიც ნამდვილი პუჰი იყო. მილნმა რეალურად არსებული სათამაშოები გააცოცხლა წიგნში. სხვანაირს უბრალოდ ვერ დახატავდნენ. ბოლო-ბოლო მუზეუმშია ეგენი და ყველამ იცის როგორ გამოიყურება. :) სხვანაერო დომ დაეხატათ დისნეის ბოიკოტი ან რამე უარესი არ აცდებოდა :) პიკეტი ან მიტინგი. :)
  
  LikeLike
on მარტი 3, 2011 at 7:39 PM | პასუხი გვირილა

აჰა, დავმარცხდი დისკუსიაში და ეგაა :-D კაია რომ დისნეიმ გაითვალისწინა და ისეთი პერსონაჟები შექმნა, როგორებიც სინამდვილეში არიან. და მიუხედავად ამისა, მე მაინც რუსული მომწონს, ყველას სხვადასხვაგვარი წარმოსახვა აქვს და ჩემთან ეს უფრო ახლოსაა, თან ვიზუალურადაც უფრო მომწონს… რა ვქნა ახლა ცოტა სხვაგვარად თუ წარმომიდგენია პერსონეჟები, დავაშავე რამე თუ?! :-D

ხო, “ჩერჩილზე” ინფორმაციისთვის მადლობა :-)

LikeLike
- on მარტი 3, 2011 at 7:51 PM | პასუხი Lord Vader
  
  ისე, მეც საბჭოთა პუჰი უფრო მევასებ(ოდ)ა :):)
  მაგრამ, როგორც ქართული ბლოგოსფეროს პუჰოლოგი, დისნეის მხარეს ვარ. ;)
  
  LikeLike
  - on მარტი 3, 2011 at 10:11 PM | პასუხი Molly Bloom
    
    ეს რა საინტერესო დისკუსია გამომიტოვებია :( აფსუს, სად არ ვიყავი…
    
    “ჩერჩილის” სცენარისტებს და რეჟისორს დიდი შეცდომა მოსვლიათ – ტიპაჟი შეუცვლიათ. თან რადიკალურად. გასაკვირი არ არის, რომ ფილმი უხეირო გამოვიდა.
    
    რაც შეეხება პუჰს – მილნიც წაკითხული მაქვს (სამ ენაზე), დისნეის ვერსიაც ნანახი მაქვს და რუსული მულტ-სერიებიც. შესაძლებელია, ამერიკული ვარიანტი უფრო აუთენტური იყოს, (შესაძლებელია რა – რაკი ლორდი ამბობს, ასეც იქნება), მაგრამ, ვფიქრობ, რუსი ვინი ზოგადად პუჰისტური ფილოსოფიის მატარებელია და ამიტომ ძალიან მომწონს.
    
    შედარებისთვის – არ ვიცი, როგორ არის გადაწყვეტილი აუთენტურობის საკითხი “მაუგლისთან”, მაგრამ დისნეის ვარიანტი მანჭვა-გრეხა უფროა, რუსული – სერიოზული ანიმაცია. ჰოდა, რუსული ათასგზის მირჩევნია.
    
    LikeLike
    - on მარტი 3, 2011 at 11:28 PM გვირილა
      
      აუ, პასუხებს რაღაც უცნაურად მიტოვებს :-( მოწინააღმდეგე ბანაკში ვარ-თქო ლორდს ვწერდი, შენ კი გეთანხმები სრულად კიარა უფრო მეტად :-)
      
      LikeLike
    - on მარტი 3, 2011 at 11:50 PM Molly Bloom
      
      აჰა :) ვორდპრესი ჭირვეულობს :) მივხვდი, რასაც ამბობდი :) ამ დისკუსიაში ერთად ვართ :)
      
      LikeLike
    - on მარტი 4, 2011 at 12:00 AM გვირილა
      
      მაშინ ლორდს კიდე გამოვუყოფ ენას რა, დღეს კაი ხასიათზე ვარ :-)
      
      LikeLike
  - on მარტი 3, 2011 at 11:26 PM | პასუხი გვირილა
    
    ხოდა, მე მოწინააღმდეგე ბანაკში ვარ ;-)
    
    LikeLike
on მარტი 12, 2011 at 1:00 PM | პასუხი ფიფქია

ვერ ვიტან სნობებს :)

LikeLike
- on მარტი 12, 2011 at 1:01 PM | პასუხი Molly Bloom
  
  ესენი სნობები არ არიან :) ამათ სნობობა უნდათ, მაგრამ არ გამოსდით :)
  
  LikeLike
on აპრილი 19, 2011 at 11:28 PM | პასუხი Jessie

პოსტის დასასრულს რომ ვუახლოვდებოდი, ვფიქრობდი დიქტატორის იმ მონაკვეთს თუ ახსენებს.,და , რათქმაუნდა, არ შევმცდარვარ :)) იუ არ ზი ბესტ <3

LikeLike
- on აპრილი 19, 2011 at 11:30 PM | პასუხი მოლი ბლუმი
  
  მაგას როგორ გამოვტოვებდი, ჯესი :)
  
  სენქს ე ლოთ :)
  
  LikeLike

Comments RSS

კომენტარის დატოვება

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

ელფოსტა (Address never made public)

სახელი

ვებ-საიტი

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Google account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / შეცვლა )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / შეცვლა )

გაუქმება

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

ძიება
კარლსონი ფეისბუქზე
Top posts and pages
Follow Molly Bloom's Day™ on WordPress.com
Follow Us
- Facebook

ბოლო კომენტარები

	tamara კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე
	მარი კომენტარი წიგნების სასაფლაო ჩანაწერზე
	ანონიმური კომენტარი ბოცო, გვანცა, ბოლოკა და ყ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი ჩემი “მარადისობის კანონი… ჩანაწერზე
	ლალი კომენტარი ჩემი “მარადისობის კანონი… ჩანაწერზე
	Sofiko sordia კომენტარი მულტფილმები, რომლებსაც ვკითხულ… ჩანაწერზე
	Sofiko sordia კომენტარი მულტფილმები, რომლებსაც ვკითხულ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი ერასტ ფანდორინის ბოლო საქ… ჩანაწერზე
	Molly Bloom's Day კომენტარი პირველი წიგნი ჩანაწერზე

Tag Cloud
"ნაკადული" Molly Bloom's Day non fiction ochobooks XX საუკუნის ფოტოისტორია აკა მორჩილაძე არტი ასტრიდ ლინდგრენი ბათუმი ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა ბიბლიო-სერიები ბიბლუსი ბლოგერი ბლოგი ბლოგინგი ბლოგოსფერო ბორის აკუნინი გამომცემლობა "ინტელექტი" გამომცემლობა "წიგნები ბათუმში" გამომცემლობა არტანუჯი გამომცემლობები და წიგნის მაღაზიები გესტ ჯეოპარდი დეტექტივი დოკუმენტური პროზა ეკა ტაბლიაშვილი ელექტრონული ბიბლიოთეკა ექსპო ჯორჯია ვერანდა ზღაპრები თამაში თანამედროვე ევროპული ლიტერატურა თანამედროვე ქართული ლიტერატურა თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალი კარლსონი კლიché ლინდგრენოლოგია ლიტერატურული კონკურსი ლოგოს პრესი მალხაზ ფაღავა მოლი ბლუმი მოლის ბიბლიოთეკა მოლის საბავშვო ბიბლიოთეკა მოქალაქე ბლუმი მულტფილმები ნატიფი ხელოვნება ნატო დავითაშვილი ნიკა სამუშია ორჰან ფამუქი პალიტრა L პოეზია პრეპრინტი პროზა ჟანრული პროზა საბავშვო ბიბლიოთეკა საბავშვო ლიტერატურა სამეცნიერო ფანტასტიკა სტივენ კინგი უმბერტო ეკო ფანტასტიკა ფეისბუქი ფენტეზი ქართული თარგმანი ქართული პროზა ქარჩხაძის გამომცემლობა ქინდლი შერლოკ ჰოლმსი შვებულება ძველი თარო წიგნები ბათუმში წიგნი წიგნის გამომცემელთა და გამავრცელებელთა ასოციაცია წისქვილი ჯეოპარდი ჯოან როულინგი ჰარი პოტერი
კატეგორიები
- "ნაკადული" (3)
- არტი (62)
- გაბრაზებული მკითხველი (1)
- ვერანდა (24)
- თავჩაქინდლულთა ქრონიკები (10)
- თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალი (37)
- თეგ-თამაშები (4)
- კინოდარბაზი (9)
- კლიché (20)
- ლინდგრენოლოგია (20)
- ლიტერატურული კონკურსები (12)
- მოლი მსოფლიოს გარშემო (5)
- მოლის ბიბლიოთეკა (237)
- მონოლოგები (8)
- მოქალაქე ბლუმი (22)
- მუსიკალური სალონი (4)
- ნატიფი ხელოვნება (32)
- პრეპრინტი (16)
- პროფესია – რეპორტიორი (2)
- ფოტოგრაფია (17)
- ძველი თარო (8)
- წისქვილი (26)
- ხელნაკეთობები (1)
- ჯეოპარდი (87)
- Me (43)
- Molly Bloom's Day (30)
- Molly Bloom's Day-ის სტუმრები (10)
არქივი
- ივნისი 2018 (2)
- მაისი 2018 (5)
- აპრილი 2018 (8)
- მარტი 2018 (7)
- თებერვალი 2018 (7)
- იანვარი 2018 (9)
- დეკემბერი 2017 (7)
- ნოემბერი 2017 (9)
- ოქტომბერი 2017 (9)
- მაისი 2017 (9)
- აპრილი 2017 (8)
- მარტი 2017 (9)
- თებერვალი 2017 (8)
- იანვარი 2017 (8)
- დეკემბერი 2016 (7)
- ნოემბერი 2016 (4)
- ოქტომბერი 2016 (1)
- მაისი 2016 (1)
- იანვარი 2016 (4)
- დეკემბერი 2015 (9)
- ნოემბერი 2015 (9)
- ოქტომბერი 2015 (8)
- ივლისი 2015 (2)
- ივნისი 2015 (6)
- მაისი 2015 (9)
- აპრილი 2015 (8)
- მარტი 2015 (9)
- თებერვალი 2015 (7)
- იანვარი 2015 (9)
- დეკემბერი 2014 (8)
- ნოემბერი 2014 (9)
- ოქტომბერი 2014 (9)
- სექტემბერი 2014 (5)
- ივნისი 2014 (9)
- მაისი 2014 (8)
- აპრილი 2014 (9)
- მარტი 2014 (9)
- თებერვალი 2014 (8)
- იანვარი 2014 (8)
- დეკემბერი 2013 (9)
- ნოემბერი 2013 (8)
- ოქტომბერი 2013 (9)
- სექტემბერი 2013 (8)
- ივლისი 2013 (14)
- ივნისი 2013 (12)
- მაისი 2013 (14)
- აპრილი 2013 (13)
- მარტი 2013 (13)
- თებერვალი 2013 (12)
- იანვარი 2013 (12)
- დეკემბერი 2012 (13)
- ნოემბერი 2012 (13)
- ოქტომბერი 2012 (13)
- სექტემბერი 2012 (10)
- ივლისი 2012 (1)
- ივნისი 2012 (5)
- მაისი 2012 (13)
- აპრილი 2012 (13)
- მარტი 2012 (13)
- თებერვალი 2012 (13)
- იანვარი 2012 (12)
- დეკემბერი 2011 (13)
- ნოემბერი 2011 (13)
- ოქტომბერი 2011 (13)
- სექტემბერი 2011 (13)
- აგვისტო 2011 (1)
- ივლისი 2011 (13)
- ივნისი 2011 (14)
- მაისი 2011 (19)
- აპრილი 2011 (13)
- მარტი 2011 (13)
- თებერვალი 2011 (11)
- იანვარი 2011 (11)
Follow Blog via Email

Enter your email address to follow this blog and receive notifications of new posts by email.

Join 906 other followers
Blog Stats
- 1,170,096 hits

თებერვალი 2011
ო	ს	ო	ხ	პ	კ	კ
« იან				მარ »
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28

Molly Bloom's Day™

ასტრიდ ლინდგრენი – 111